رزق و روزی که همچون سایه، ما را تعقیب می‌کند و برای ما مشخّص و مقدّر گردیده است که به آن رزق محتوم و طالب گفته می‌شود، این نوع از رزق نیازی به تلاش و کوشش ندارد و از مقدّرات الهی برای شخص می‌باشد. معنای روزی فقط خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها نیست، بلکه همه نعمت‌های الهی را در بر می‌گیرد. روزی محتوم شامل اصل وجود و هستی انسان، عمر، محیط و خانواده می‌باشد که همة اینها بدون هیچ تلاشی برای انسان فراهم است.
برنامه های اخلاقی و تربیتی در تعالیم انبیاء و کتب آسمانی و نیز وجود برنامه های تربیتی در تمام جهان بشریت، و همچنین مجازاتهای بازدارنده در همه مکاتب جزائی، بهترین دلیل بر این است که قابلیت تغییر اخلاق، و روشهای اخلاقی، نه تنها از سوی تمام پیامبران که از سوی همه عقلای جهان پذیرفته شده است.
امامت، سرچشمۀ دو جریان حیات بخش است؛ «تفکر درست اسلامی» و «نظام عادلانۀ توحیدی». امام عهده دار این دو تکلیف است: نخست، تبیین و تطبیق و تفسیر مکتب- که خود متضمن مبارزه با تحریف ها و دستکاری های جاهلانه و مغرضانه است- و آن گاه پی ریزی و زمینه سازی نظام قِسط و حقِ توحید؛ و در صورت وجود چنین نظامی، دوام بخشیدن به آن.
ری مرکز بسیار مهمّی از لحاظ علمی و فرهنگی در تاریخ ماست و سرسلسله ی بزرگان هم -جناب عبدالعظیم- با این که اهل ری نیست، اما حقّاً و انصافاً به ری و تاریخ ری آبرو داد و حقّ عظیمی به گردن همه ی تهرانیها و اهل ری دارد.[1]
از عطای سلمی که یکی از مشاهیر اهل حال است نقل شده که:
در اوایل حال، نساجی داشته و از آن شغل کسب معاش می نموده.
روزی پارچه ای بافت، پارچه ای که برای بافت آن وقت بسیار صرف کرده بود و نهایت دقّت را در آن به کار برده بود و اعتقاد داشت در نهایت محکمی و خوبی است.
پارچه را به بازار می برد و به بزّازی که متخصّص پارچه و قیمت بود ارائه می کند، بزّاز از قیمتی که عطا در نظر داشت کم تر قیمت می کند؛ زیرا عیوبی در پارچه بود که بزاز به آن اشاره می کند در حالی که آن عیوب از دید عطا دور مانده بود.
اشخاصی که پرچمدار الحاد بودند چون از مستی غرور به هوش آمدند و در خود فرو رفتند، همان شعور باطنی و وجدان آنها آگاهشان کرد و نادرست بودن پندارهایشان را برایشان آشکار نمود؛ برای نمونه نامهای چند نفر از آنها یاد می شود:
صاحب فرضیه مشهور تبدل انواع «شارلز روبرت داروین»، با کسی که الحادهای برخی از طبیعیون قرنهای اخیر از او گرفته شده و مؤسس مکتب پرهیاهوی «داروینیسم» است، بنا به نقل «جان کلوور مونسا» نویسنده معروف آمریکایی، عاقبت در برابر فشار نیروها و احساسهای فطری و شعور باطن، زانو زده در اواخر عمرش نسبت به فلسفه خود بدبین و به نیروی ازلی و ابدی الهی معترف شده و به گفته «بخنر» دانشمند آلمانی در کتاب «اصل الانواع» ضمن نامه هایی که به دوستان خود می نوشت از آن جمله چنین اعتراف کرده است: «محال است عقل رشید با دیدن این نظام و هماهنگی شگفت جهان بگوید دنیا مبدأ متعال و آفریدگار مدبری ندارد».
گروهی راهزن در بیابان دنبال مسافر می گشتند تا او را غارت کنند، ناگهان مسافری دیدند، به جانب او تاختند و گفتند: هرچه داری به ما بده، گفت: تمام دارایی من هشتاد دینار است که چهل دینار آن را بدهکارم، با بقیه ی آن هم باید تأمین معیشت کنم تا به وطن برسم.
رییس راهزنان گفت: رهایش کنید، پیداست آدم بدبختی است و پول جز آنچه که می گوید ندارد.
علی بن ابی حمزه نقل می کند که مرا دوستی بود از نویسندگان امور اداری بنی امیه، به من گفت: از حضرت صادق علیه السلام اجازه بگیر تا من خدمت آن بزرگوار برسم، از حضرت اجازه گرفتم، حضرت اجازه دادند، وقتی بر حضرت وارد شد سلام کرد و نشست و گفت: فدایت شوم، در دولت بنی امیه کارگزار بودم، ثروت زیادی نصیب من شد در حالی که برای به دست آوردن آن ثروت مقررات شرع را رعایت نکرده ام.
