تهمت زدن و گمان بد بردن به برادر دینی

حضرت صادق (ع ) فرمود: همین که مؤ من به برادر (دینی ) خود تهمت زند، ایمان از دلش زدوده شود، چون نمک در آب. (1)

حضرت صادق (ع ) می فرمود: هر کس به برادر دینی خود تهمت زند، احترامی میان آن دو به جا نماند. (2)

امیر المؤ منین (ع ) فرمود: کار برادر دینی خود را به بهترین وجه آن حمل کن، تا آن گاه که کاری کند و راه توجیه را بر تو ببندد، و هیچ گاه به سخنی که از دهان برادرت بیرون آید، گمان بد مبر، در صورتی که برای آن سخن محمل خوبی می یابی.

غیبت در اخبار

روایات ضمن بیان قبح غیبت به نشانه های آن نیز پرداخته اند، به برخی از این احادیث توجه کنید.

1- غیبت علامت نفاق است

منافق به انسان دو چهره اطلاق می شود و غیبت کننده نیز دو چهره دوست و دشمن را با هم آمیخته است.

قال علی علیه السلام:

«الْغَیبَةُ آیةُ الْمُنافِقِ»^[1]

غیبت نشانه منافق است.

اصلاح بین مردم وجواز دروغ

جواز دروغ در اصلاح بین مردم و عدم جواز راستگویی در فساد

1- امام صادق (ع) از پدرانش نقل می کند: در سفارشهای پیغمبر (ص) به علی (ع) هست: یا علی، خداوند دروغ را برای اصلاح بین مردم دوست می دارد و راستگویی را که سبب فساد شود نمی پسندد، تا آن جا که فرمود: یا علی در سه مورد دروغ گفتن نیکوست، 1- حیله کردن در جنگ، 2- وعده دادن به همسر خود، 3- اصلاح بین مردم.

قهر کردن از مومن

تحریم قهر کردن از مؤمن و استحباب سبقت در آشتی کردن

1- امام صادق (ع) فرمود: که پیغمبر (ص) فرموده است: بیش از سه روز قهر و جدایی جایز نیست.

2- امام صادق (ع) فرمود: در قهر هیچ گونه خیری نیست.

تحریم غیبت کردن از مؤمن

1- امام صادق (ع) فرمود: که پیغمبر (ص) فرموده است مؤمن کسی است که مؤمنین او را بر جان و مال خودشان امین دانند، و مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند؛ و مهاجر کسی است که از گناهان دوری جوید و آنچه را که خدا حرام نموده ترک نماید و همچنین ستم کردن، خوار داشتن، و غیبت نمودن، و طرد کردن مؤمن، بر مؤمن حرام است.

آراستگی و پوشش در سبک زندگی پیامبر اسلام (ص)

پوشش و نحوه آرایش ظاهر، از جمله مواردی است که اغلب افراد بدان اهمیت می دهند. غالبا پوشش و ظاهر هر فردی نمایانگر نوع تفکر و شخصیت آن فرد است.

برخی با ادعای اینکه توجهشان به آخرت و معنویات است به پوشش و ظاهر خود اهمیت نمی دهند. و شلختگی و نامرتب بودن را نوعی ارزش برای خود تلقی می کنند و تنبلی خود را در آراسته نگه داشتن خود به حساب دین و معنویات می گذارند.

عواقب غنا در روایات

غنا در اخبار و احادیث نیز مورد نکوهش قرار گرفته و پیآمدهای بدی بر آن مترتب شده است. برخی از این عواقب عبارتند از:

1- عدم توجه خداوند به اهل غنا

«عاصم بن حمید» می گوید: امام صادق علیه السلام از من پرسیدند: کجا بودید

«انّی کنْتَ»؟

من فهمیدم امام علیه السلام از حال من خبر یافته و دانسته است که کجا بوده ام، عرض کردم: به فدایت شوم از خانه فلانی می گذشتم وارد خانه اش شدم و نگاه به کنیزانش می کردم. امام علیه السلام به من فرمودند:

«ذاک مَجْلِسٌ لاینْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الی اهْلِهِ»^[1]

آن مجلسی است که خدای عزّ و جلّ به اهل آن توجه ندارد.

برکات و نعمت های الهی

یادآوری و ادای شکر همه نعمت ها اعم از شخصی و اجتماعی لازم است، در عین حال قرآن کریم درباره برخی نعمت ها عنایت ویژه ابراز می دارد. بزرگ ترین نعمتی که با اهمیت خاصی از آن یاد می کند و از ناسپاسی در برابر آن برحذر می دارد نعمت ولایت است؛ زیرا مطابق آیه «الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی» نعمت ولایت سبب اکمال دین و اتمام سایر نعمت هاست. در قرآن هر جا نعمت بدون قید آمده مراد از آن، نعمت ولایت است. نعمت دیگر، نعمت امنیت است؛ خداوند مسلمانان صدر اسلام می فرماید: به یاد آورید زمانی را که کم و ضعیف بودید و می ترسیدید مردم شما را بربایند، ولی خداوند به شما پناه داد.

احتکار از دیدگاه قرآن و روایات

احتکار عبارت است از کاهش دادن یا متوقف کردن جریان توزیع کالا توسط همه یا برخی از فروشندگان به طور موقت. این اقدام فروشندگان با توجه به وضع بازار و به خصوص تقاضای تحریک شده خریداران به منظور بالا بردن قیمت و درآمد حاصل از افزایش قیمت کالا صورت می‌گیرد.

پیامبر رحمت (ص) [شیوه معاشرت پیامبر(ص)]

منبع : درسهایی از مکتب اسلام » خرداد 1397 - شماره 685؛ فرج اللهی، فرج الله

پیامبر گرامی اسلام(ص) در سیره و روش خود با مردم آن چنان کریمانه برخورد می کرد که هرکس با او برخورد می کرد یا همنشین می شد، او را از صمیم قلب دوست می داشت.