پیامدهای سوءظن

بدبینی یکی از بیماری های خطرناک روحی و سرچشمه بسیاری از ناکامی ها و نا امیدی ها، رنج ها و محنت هاست. بدبینی، آثار و پیامدهای نامطلوبی دارد. در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود:

سخاوت و خوش اخلاقی

آدمی که هم سخی است و هم خوش اخلاق است تحت کنف حمایت خداست. تعبیر روان یعنی در آغوش خداست در بغل خداست تحت کنف و حمایت اوست. سخاوت با کفر مقابله می کند.

نبوغ و استعداد حضرت زینب (س )

در تاریخ آمده که روزی امیرمؤ منان (ع ) در میان دو فرزند خردسالش عباس و زینب نشسته بود که رو به عباس نموده فرمود: ((قل واحد)) بگو یک.

عباس آن را گفت.

سپس فرمود: ((قل اثنان )) بگو دو.

عباس در پاسخ گفت: ((استحیی ان اقول باللسان الذی قلت واحد، اثنان ))؛ شرم دارم با زبانی که یکی گفته ام، دو بگویم.

آن گاه امیرمؤ منان (ع ) چشمان عباس (ع ) را بوسه زد؛ چرا که کلام این فرزند خردسال اشاره به وحدانیت خدای تعالی و توحید او می کرد.

سپس رو به زینب (س ) کرد، ولی زینب منتظر سؤ ال پدر نمانده، خود سؤ الی مطرح کرد و گفت: پدر! ما را دوست داری؟

ارﺑﻌﯿﻦ ﻣﻨﺴﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻗﻮاره ای ﺗﻤﺪﻧﯽ: ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎ و زﯾﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺗﻤﺪﻧﯽ

ﻣﻨﺎﺳﮏ در ﮔﻔﺘﻤﺎن دﯾﻦ اﺳﻼم ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﻃﺎﻋﺖ و ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ و ﺗﻼش دارد در ﺟﻠﻮهای اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﺷﻌﺎﺋﺮ اﺳﻼﻣﯽ ﮔﺮدد. در ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎس ﻏﺮب، از ﺟﻤﻠﻪ دورﮐﻬﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺮﭼﻤﺪار ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻨﺎﺳﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺗﻼش دارﻧﺪ در روﯾﮑﺮدی ﺗﻘﻠﯿﻞﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ دﯾﻦ را در ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻧﻤﺎدﯾﻦ ﻣﺤﺪود ﮐﺮده و ﺑﺮای آن ﻧﻘﺸﯽ ﺣﺪاﻗﻠﯽ در اﻧﺘﻘﺎل ارزشﻫﺎ و اﯾﺠﺎد ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﻼم از دﯾﮕﺮ ادﯾﺎن، ﮔﻮﯾﺎی ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﻧﺴﺨﻪ ﻏﺮﺑﯽ در ﺟﻬﺎن اﺳﻼم اﺳﺖ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻢ دﯾﻦ اﺳﻼم ﺑﺮای ﺧﻮد ﻧﻘﺸﯽ ﺟﺪی در اﺟﺘﻤﺎع ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻫﻢ ﻣﻨﺎﺳﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﻼم ﻧﻘﺸﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮی در اﻧﺘﻘﺎل ارزشﻫﺎ و اﯾﺠﺎد وﺣﺪت در ﻣﯿﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن دارﻧﺪ. ﻣﻨﺎﺳﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ارﺑﻌﯿﻦ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻫﻮﯾﺘﯽ ﭼﻮن ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻗﻮﻣﯽ، ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻣﻠﯽ و ﻣﻨﺎﺳﮏ زﺑﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺘﯽ از ﻣﺮزﻫﺎی ﻫﻮﯾﺘﯽ دﯾﻨﯽ ﻫﻢ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﻪ و ﻣﻨﺴﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽای را ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﻗﻮام، ﻣﻠﯿﺖﻫﺎ، زﺑﺎنﻫﺎ و ادﯾﺎن ﻣﺨﺘﻠﻒ را در ﺧﻮد ﺟﺎی داده اﺳﺖ. ارﺑﻌﯿﻦ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺑﺮای ﺷﮑﻞﮔﯿﺮی ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻮﻋﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﻫﻮﯾﺘﯽ اﻧﺴﺎن را در ﺑﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻣﻨﺴﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ارﺑﻌﯿﻦ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺧﻠﻖ ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎ و زﯾﺮﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺗﻤﺪﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ آﻧﺎن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: اﻟﮕﻮی اﻗﺘﺼﺎدی ﺗﻌﺎون ﻣﺤﻮر، ﻣﻌﻨﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻫﻨﺮی ﺗﻤﺪﻧﯽ، ﻧﻈﻢ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻮﯾﻦ، اﻣﻨﯿﺖ اﯾﺠﺎﺑﯽ، ﻫﻮﯾﺖ ﺗﻤﺪﻧﯽ.

بیکاری در قرآن و سنت

   

یکی از دستورات اکید اسلام کار و فعالیت در جامعه است این مهم نه تنها در رفع نیازهای معیشتی و دنیوی انسان مؤثر است، در نیل به سعادت اخروی او نیز تأثیر بسزائی دارد. چه اینکه ابلیس و نفس اماره بر شخص بیکار تسلطی بیشتر دارند و لذا او در معرض فریب افزونتری است. انسانی که مشغول انجام کاری است و فعالیتی فکری یا عملی انجام می دهد، در مقایسه با شخص فارغ و بیکار، زمینه ای نسبتاً نامساعد برای تسلط شیطان در خود ایجاد کرده است.

عجب داستانی بود ...

به شخصی گفته می شود که می خواهد خود را با حرف بزرگ باشخصیت جلوه دهد.

روزی روزگاری، نوجوانی به همراه پدر و مادرش به سفر کربلا رفت، نوجوان که علی نام داشت وقتی از سفر بازگشت لقب کربلایی علی گرفت و در طی سال ها مردم لقب او را برای اینکه راحت تر بیان کنند، مختصر کردند و صدایش می کردند «کل علی» علی آقا کم کم بزرگ شد و ازدواج کرد و صاحب زندگی مستقلی شد. ولی مردم هنوز او را «کل علی» صدا می کردند این نحوه صدا کردن او را خیلی ناراحت می کرد. کم کم کار و کاسبی اش گرفت و پولدار شد ولی مردم مانند سابق او را کل علی صدا می کردند.

ایمنی از مکر خداوند

                   

آیا اهل آبادیها ایمن هستند از اینکه عذاب ما شبانه و در حالیکه آنها در خوابند به سراغشان آید؟ آیا اهل آبادیها ایمن هستند از اینکه عذاب ما روز و در حالیکه آنها سرگرم بازی هستند به سراغشان آید؟ آیا آنها از مکر الهی غافلند؟ در حالیکه جز زیانکاران کسی از مکر الهی غافل نخواهد بود.

عالم برزخ و حق الناس

از جمله اموری که در قبر و عالم برزخ بسیار خطرناک است، و باعث عذابهای شدید می شود «حق الناس» است. البته هر گناهی در شب اول قبر و عالم برزخ دست و پا گیر انسان می شود، اما «حق الناس» را عذابی دیگر است.

کنیز خانه علی علیه السلام، همسر یزید

«عبداللَّه بن عامر» از یاران حضرت علی علیه السّلام بود و در یکی از جنگها در رکاب حضرت به شهادت رسید.

«هنده» دختر اوست و بعد از شهادت پدرش، مدّت زیادی را در خانه حضرت سپری کرد. وقتی امیرالمؤمنین علیه السّلام به شهادت رسید، سرپرستی او (هنده) را امام مجتبی علیه السّلام به عهده گرفت.

اخلاق حضرت علامه طباطبایی(ره)

                   

علامه طباطبایی(ره) همواره تأکید می کردند که دین و عقل با هم سازگاری دارند؛ در جایی که فکرمان از عهده فهم بعضی از مسائل برنیاید، در آن جا حقیقت دینی را پذیرفته، استدلال عقلی را به یک سو می نهیم. در مورد معاد جسمانی یا معاد روحانی و عقلانی نظرشان این بود که اگر ما در مواردی نتوانستیم حقیقتی را درک کنیم، تابع محض قرآن کریم و دین خواهیم بود، و در حقیقت پای عقل را در برابر وحی، مستحکم و قویم و متین نمی دانستند تا بتواند در جایی که یک سلسله جزییاتی که دین درباره آنها نظر دارد، مداخله نماید؛ این نکته در تفسیرالمیزان بسیار مشهود است.