جلوه های عفاف

در آیات شریفه قرآن کریم، پوشیدگی کامل اندام، با وقار بودن، پرهیز از سخنان تحریک آمیز و اجتناب از آرایش های شبیه به دوران جاهلیت، برای خان های مسلمان توصیه شده است.

افزون بر این، وجود دستورهای دینی و احادیث متعدد و معتبر در این زمینه جای هیچ تردیدی را باقی نگذاشته است؛ تا آنجا که بدون شک، پوشش زن در برابر مردان بیگانه، یکی از ضروریات دین اسلام است و انکار اصلِ آن از نظر فقهی، موجب خروج از دین است. اجتناب از جلوه نمائی و رعایت پوشش اسلامی دو مورد از مصادیق بارز حجاب بر بانوان مسلمان است که قرآن برای گسترش فرهنگ عفاف پیش بینی کرده است.

راه های مقابله با عیب جویان

1- نصیحت

با توجه به این که همه انسان ها عیوبی دارند و کسی بی عیب نیست، لازم است عیب جویان را نصیحت نموده و متوجه عیوبشان نماییم.

حضرت علی (ع) فرمودند:

عَجِبْتُ لِمَنْ ینْکرُ عُیوبَ النَّاسِ وَ نَفْسُهُ أَکثَرُ شَی ءٍ مَعَاباً وَ لَا یبْصِرُهَا^[1]

در شگفتم از کسی که عیوب مردم را بد می شمارد و خودش معایب بیشتری دارد، ولی آنها را نمی بیند.

عفت در تقاضای کمک از مردم

روزی گروهی از مسلمانان مدینه خدمت پیامبر (ص) آمدند و عرض کردند: «بهشت را از درگاه الهی برای ما ضمانت کن.» پیامبر (ص) پس از اندکی درنگ فرمود: «من با یک شرط، چنین ضمانتی را برای شما می کنم»، پرسیدند: آن شرط چیست؟

خاطره ای از شیخ رجبعلی خیاط

آقای سید قاسم شجاعی از مبلغین توانا و موفق مجالس مذهبی در خاطرات خود آوده است:

من از نوجوانی به سخنرانی و روضه خوانی در محافل دینی و مذهبی اشتغال داشتم و لحن و سخن گرم من موجب شده بود که به مجالس زیادی دعوت شوم. از جمله روزهای هفتم ماه به منزل جناب مرحوم آقاشیخ رجبعلی خیاط نرسیده به بازارچه، بعد از کوچه سیاهها می رفتم. از پله ها بالا می رفتیم و در منزل ایشان برای خانم ها روضه می خواندیم. اتاق جناب شیخ هم طبقه پائین آن قرار داشت.

لذت عفو و بخشش در اوج قدرت

کسب محبوبیت در پیشگاه پروردگار فقط از راه عبادت و بندگی و اصلاح رابطه بنده و خدا نیست، بلکه از طریق اصلاح رابطه بنده با هم نوعان به ویژه برادران ایمانی نیز میسّر است. برای بخشش گناه دیگران نباید منتظر درخواست عفو او بود. آنچه مهم است، تقویت روابط حسنه و ایجاد صمیمیت بیشتر بین برادران ایمانی است. ازاین رو آن گاه که از سوی خطاکار درخواست بخششی صورت نگرفته است، بخشش ارزشمندتر است؛ زیرا در ایجاد محبّت و صمیمیت تأثیرگذارتر است و بر بزرگواری بخشنده، بیشتر دلالت دارد.

ذکر خدا چیست و چگونه است؟

              

هنگامی که نام خدا برده می شود یک دنیا عظمت، قدرت، علم و حکمت در قلب انسان متجلّی می شود، چرا که او دارای اسماءِ حسنی و صفات علیا و صاحب تمام کمالات و منزّه از هرگونه عیب و نقص است. توجّه مداوم به چنین حقیقتی که دارای چنان اوصافی است، روح انسان را به نیکی ها و پاکی ها سوق می دهد و از بدی ها و زشتی ها دور می دارد. توجّه به چنین معبود بزرگی موجب احساس حضور دائم در پیشگاه اوست و با این احساس، انسان از گناه و آلودگی فاصله می گیرد.

رمز دستیابی لقمان به حکمت

لقمان، به دلیل حَسَب و دارایی و خانواده و تنومندی و زیبایی، از حکمتْ برخوردار نشد؛ بلکه مردی توانمند در کار خداوند و پارسا به خاطر خدا بود. لقمان، پیامبر نبود؛ بلکه بنده ای اندیشمند بود، یقینی نیکو داشت، خدا را دوست می داشت و خداوند هم او را دوست داشت و با اعطای حکمت به او، بر وی منّت گذاشت.

ارسال کمک برای شیعیان از زندان و حضور شبانه

                   

یکی از اصحاب و راویان حدیث که به نام ابویعقوب، اسحاق - فرزند ابان - معروف بود، حکایت کند:

در آن دورانی که حضرت ابومحمّد، امام حسن عسکری علیه السلام در زندان معتمد عبّاسی به سر می برد، به بعضی از دوستان و یاران باوفایش سفارش می فرمود تا مقدار معینی طعام برای افراد بی بضاعت از خانواده های مؤمن ببرند.

و در ضمن تصریح می نمود: متوجّه باشید، هنگامی که وسائل خوراکی را درب منزل فلانی و فلانی برسانید، من نیز در کنار شما همان جا حاضر خواهم بود.

پنج کار خارق العاده و بی نظیر

                   

عبداللّه بن محمّد، یکی از اصحاب امام حسن عسکری علیه السلام حکایت کند:

روزی آن حضرت را دیدم که در بیابانی ایستاده است و با گرگی صحبت می کند و حرف می زند.

بسیار تعجّب کردم و اظهار داشتم: یاابن رسول اللّه! برادرم در طبرستان است و از حال او اطّلاعی ندارم، از این گرک سؤالی فرما که احوال برادرم چگونه است؟

زبان به شکایت نگشودن

هرکس دیگری، هر شخصیت تاریخی در شرایطی قرار بگیرد که حسین بن علی علیه السلام در شب عاشورا قرار گرفت، یعنی در شرایطی که تمام راههای قوّت و غلبه ظاهری بر دشمن بر او بسته باشد و قطعاً بداند که خود و اصحابش به دست دشمن کشته می شوند، در چنین شرایطی زبان به شکایت باز می کند و این را تاریخ گواهی می دهد. جملاتی می گویند نظیر «تف بر این روزگار»، «افسوس که طبیعت با من مساعدت نکرد». می گویند وقتی ناپلئون در مسکو دچار آن حادثه شد، گفت: افسوس که طبیعت چند ساعت با من مخالفت کرد. دیگری دستش را بهم می زند و می گوید:

روی تو ای روزگار سیاه باد که ما را به این شکل درآوردی.