.jpg)
1- لزوم نیکی کردن به والدین و مدارا نمودن با آنها حتّی در صورتی که اهل گناه و معصیت باشند
1- امام صادق علیه السلام به این مضمون فرمود: سه امر است که- در هر حال- باید انجام پذیرد.
1) رد نمودن امانت و پس دادن آن به صاحبش- آن شخص خوب باشد یا بد-.
2) وفا نمودن به عهد و پیمان هر شخص- آن شخص خوب باشد یا بد-.
3) نیکی نمودن به والدین- آن دو خوب باشند یا بد-[1].
بهترین علاج ها که علماء اخلاق و اهل سلوک از برای این مفاسد اخلاقی فرموده اند این است که هر یک از این ملکات زشت را که در خود می بینی، در نظر بگیری و برخلاف آن تا چندی مردانه قیام و اقدام کنی، و همّت بگماری برخلاف نفس تا مدّتی، و بر ضدّ خواهش آن رذیله رفتار کنی و از خدای تعالی در هر حال توفیق طلب کنی که با تو اعانت کند در این مجاهده، مسلّماً بعد از مدّت قلیلی، آن خُلق زشت رفع شده و شیطان و جُندش از این سنگر فرار کرده، جنود رحمانی به جای آن ها برقرار می شود.
اکنون درست تفکر کن! ببین صدر یا ذیل این آیه شریفه که آیه چهل و [چهارم ][1] از سوره مبارکه فُصلّت است با ما تطبیق می کند؟
می فرماید:
(قل هو للذین آمنوا هدی و شفا والذین لایومنون فی اذانهم و قر و هو علیهم عمی اولئک ینادون من مکان بعید)[2]
کجاست آن هدایت و شفای امراض باطنی که برای مومنین از قرآن شریف حاصل می شود؟! چه شده است که در گوش ما این آیات شریفه فرو نمی رود و برای ما خود، حجاب فوق حجاب می شود؟! این نیست جز آن که نور ایمان در قلب ما نازل نشده، و علوم ما به همان حدّ علمی باقی مانده و به لوح قلب وارد نگردیده، و در این باب، در قرآن شریف آیات بسیاری است. [3]که با مقایسه حال خود با آن آیات و تطبیق آن آیات با صفات خود، به خوبی حال ما معلوم خواهد شد.[4]
زینب که به راستی زینت پدر بود، در دامن مادری چون زهرای اطهر(ع) و سایه پدری چون علی (ع) پرورش یافته بود، در دوران کودکی، روزی در آغوش پدر بود، علی (ع) از او پرسید: بگو "یک"، زینب جواب داد "یک".
علی (ع) فرمود: بگو "دو"
زینب عرض کرد: پدر عزیزم! زبانی که به گفتن "یک" (خدای یکتا) حرکت کرده، چگونه کلمه "دو" به زبان آورد.
علی (ع ) دخترش را بر سینه اش چسبانید و او را بوسید و بر او آفرین گفت. چرا که در دوران کودکی، توحید واقعی شیره جانش شده بود.
روز دیگری زینب (ع) از پدر پرسید: پدر جان آیا ما را دوست می داری؟
«هرثمة بن سلیم» یکی از یاران امیر مؤمنان علیه السلام بود که در جنگ صفین در رکاب آن حضرت می جنگید.
وی می گوید: وقتی از کوفه به جبهه صفین حرکت می کردیم به سرزمین «کربلا» رسیدیم هنگام نماز بود پس به امامت امیرمؤمنان علیه السلام نماز جماعت را اقامه نمودیم، پس از نماز، حضرت مقداری از خاک کربلا را برداشته و بوئید و فرمود:
واهاً لَک ایها التُرْبَه، لَیحشَرَنَّ مِنْک قومٌ یدخُلُونَ الجنَّة بِغَیرِ حِسابٍ.
«خوشا به حالت ای خاک، قطعاً از میان تو جماعتی بر می خیزند و بدون حساب وارد بهشت می شوند.»
مردی که به بازار بـرود و هدیه ای بخرد و آن را به خانواده اش برساند؛ در ثواب، مانند کسی است که صدقه ای را به نیازمندان برساند. زن، ریحانه است است و نه قهرمان. با او به هر حال مدارا کن و نیکو برخورد نما تا زندگی تو با صفا شود.
غلامعلی حداد عادل نوشت:
خاطرة نخستین دیدار خود با شهید بهشتی را فراموش نمی‌کنم. سال 1337، دانش‌آموز سال دوم دبیرستان بودم و سیزده سال داشتم. دبیرستان علوی یک مدرسة اسلامی بود که در آن به دین و اخلاق و آموزش اهمیت بسیار داده می‌شد. تدریس زبان انگلیسی هم در آن مدرسه مهم و جدی بود. معلمی داشتیم پاکستانی که تحصیل‌کردة اکسفورد بود و به او “مستر هاشمی” می‌گفتیم. روزی پیش از ظهر که مستر هاشمی مشغول تدریس بود ناگهان دو نفر روحانی برای ورود به کلاس اجازه خواستند، یکی از آن دو، آقای علی‌اصغر کرباسچیان، معروف به علامه، مؤسس مدرسة ما بود و دیگری سیدی بلندقامت و خوش‌صورت که با معرفی آقای علامه معلوم شد آقای بهشتی است.
بسیاری از ما گنجینه ای از دستورالعمل های اخلاقی و دینی هستیم و با این حال به سراغ صاحبان علم و عمل می رویم و از آن ها طلب دستور العملی می کنیم تا ره صد ساله را یک شبه طی کنیم.
گفتاری از آیت الله مکارم شیرازی: کاهش جمعیت پیامدهای ناگواری برای یک جامعه به دنبال خواهد داشت. دولت باید برای تبیین فرهنگ فرزندآوری بیشتر، برنامه ها و سیاست های مشخصی داشته باشد. فعالیت هایی که برای عقیم نمودن افراد صورت می گیرد، نوعی جنایت است که هر کس مرتکب آن شود باید تحت تعقیب قرار گیرد.
