بعضی هرچه می شنوند و یا می بینند به آن می خندند بدون اینکه موردی برای خنده ببینند، البته خنده های بی مورد از مجانین تکلیفی ندارد، چون عقل از شرایط عامه تکلیف محسوب می شود. ولی چنین عملی از کسانی که بظاهر عاقلند مذموم است و به شدّت مورد نکوهش قرار گرفته است، سرچشمه چنین حرکاتی، جهالت و نادانی است.
هر چیزی که ارتباط آدمی را با دنیا زیاد کند و او را از آخرت جدا نماید، در سیر حقیقی انسان به سوی قرب الهی خلل وارد می کند و تبعاتی منفی بر روح انسان و همچنین جسم او دارد. خنده زیاد که از اوصاف اهل دنیا و علامت خوشی ناشی از بی توجهی و غفلت آنها در دنیاست از این مقوله مستثنی نیست. اینک به برخی از پیامدهای خنده زیاد توجه کنید.
راهها دوری از تبذیر عبارت است از:
1- اینکه انسان تنها به روزی که در آن زندگی می کند نیندیشد.
2- مالش را به میزان نیازش مصرف کند.
3- باقیمانده مالش برای روز نیاز نه به نیت ثروت اندوزی بلکه به قصد هزینه و مصرف پس انداز کند و همیشه انسان باید مقداری مال را به صورت ذخیره داشته باشد.
پیش از این درباره علل و انگیزه های فقر بر اساس سخنان گهربار امیرالمومنین علی علیه السلام سخن گفتیم بدون تردید راه مبارزه با این پدیده از بین بردن علل و انگیزه های آن است و با الهام از فرموده های امام علیه السلام می توان عوامل دیگری را بیان کرد که برای محو و نابودی فقر موثر است این عوامل را می توان به دودسته تقسیم کرد: 1- رهنمودهای اخلاقی 2- برنامه های اقتصادی
ضرر و زیان رساندن و آزار دادن هر مؤمنی از گناهان کبیره محسوب می شود. در باب همسایه، این گناه حرمت شدیدتری داشته و حتی سایر همسایگان از ادیان دیگر را نیز شامل می شود.
به روایاتی در این باره توجه فرمایید:
قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: مَنْ کانَ یؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ فَلا یؤَذی جارَهُ.[1]
کسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، همسایه اش را نمی آزارد.
و ایضا عنه صلی اللَّه علیه و آله: مَنْ آذی جارَهُ حَرَّم اللَّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ وَ مَأواهُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ وَ مَنْ ضَیعَ حَقَّ جارِهِ فَلَیسَ مِنَّا.[2]
کسی که همسایه اش را بیازارد، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می دارد، و جایگاه او جهنم و چه بد سرنوشتی است، و کسی که حق همسایه اش را ضایع کند از ما نیست.
9762.jpg)
