حضرت صادق (ع ) فرمود: پیوسته دعا کن؛ زیرا درمان هر دردی دعاست. (1)
حضرت صادق (ع ) فرمود: دعا مخزن و گنجینه اجابت است، چنانچه ابر مخزن باران است. (2)
حضرت صادق (ع ) فرمود: دعا در حال راحتی و آسایش، نیازمندیهای زمان گرفتاری را برآورده می سازد. (3)
امام حسین علیه السلام در فرصت های مختلف از مقام و منزلت و ولایت امیرمؤمنان علی علیه السلام دفاع کرده و پشتیبانی قاطع خود را از آن حضرت اعلام می نمود.
به مواردی از این قبیل اشاره می کنیم:
الف. از گفتارهای آن گرامی است که فرمود:
فردی که زاهد و عابد است، امّا فضیلت و برتری علی علیه السلام را بر تمامی مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله قبول ندارد، عدم پذیرش ولایت در وجود او همانند شعله های آتش در روز طوفانی است و سایر اعمالش هر چند فراوان باشد، مانند علف های خشک بیابان است که تمامی صحرا را فرا گرفته، آن اعتقاد فاسد او هم چون شعله آتشی در طوفان تمام اعمالش را می سوزاند، هم چنان که آتش علف های خشک بیابان را نابود می کند.[1]
شیاطین چون نتوانسته اند مستقیماً در مقابل فرامان های الهی بایستند و معاصی را نزد اهل دین جایز و حلال شمارند، همیشه در تلاش بوده اند که بتوانند با توجیهاتی محرمات را حلال و حتی واجب نمایند.
غنا و موسیقی از این دایره جدا نیست، و حتی در عصر ائمه علیهم السلام احادیثی جعل نموده اند تا این معصیت ترویج یابد، توجه کنید.
«عبد العلی» می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: برخی خیال می کنند رسول خدا ترانه «جئناکمْ جئناکم حیونا حیونا نحیکم»، را جایز شمرده است، امام صادق علیه السلام در پاسخ وی می فرمایند: آنها دروغ گفتند.
1. هنگامی که صدای اذان می شنید، ضمن بازگو کردن جملات آن در پایان اذان عرض می کرد:
«الَّلهُمَّ رَبِّ هذِهِ الدَّعْوَةِ التّامّةِ وَالصَّلوةِ الْقائِمَةِ، اعْطِ مُحَمَّداً سُؤلَهُ یوْمَ الْقیامَةِ وَبَلِّغْهُ الدَّرَجَةَ الْوَسیلَة مِنَ الْجَنَّةِ وَتَقبَّلْ شَفاعَتَهُ فِی امَّتِهِ؛»[1]
ای خدایی که پروردگار این دعوت تام و نماز بر پا شده ای! خواهش های محمّد را در روز قیامت برآور و او را به درجه ای که وسیله آمرزش بهشتی است. برسان و شفاعت او را درباره امتش بپذیر!
2. در دل شب، صورت را بر خاک می نهاد و می فرمود:
«الهی لا تَکلْنی الی نَفْسی طَرْفَةَ عَین ابَداً؛»[2]
خدایا، مرا چشم برهم زدنی به خودم وامگذار.
دعا کردن نوعی ارتباط روحی و معنوی با کانون قدرت مطلق، یعنی حضرت پروردگار است. اگر دعا نباشد، انسان هیچ ارزشی ندارد؛ تمام کارهای نیک در پرتو دعا و اظهار بندگی در برابر حق ارزش پیدا می کند.
1- می شوینور چشمی خدا چرا که به خواسته اش عمل کردی.
2- می شوی بالاتر از فرشته چرا که به اصل انسانییت بازگشتی.
3- می شوی یک موجود برتر که می توانی چشم هوسرانان را بر خود ببندی.
4- می شوی موجودی که ابهت و عظمتت مردان را به زانو در می آورد.
5-می شوی یک همسر خوب چرا که به شوهرت خیانت نمی کنی.