شعر چه تأثیری بر روان انسان می گذارد؟؟؟

تأثیر روان شناختی اشعار

شعر یک عنصر اثرگذار است، اثرگذاری آن هم در مجموعه ی عوامل کلامی یک اثرگذاری مضاعفی است؛ یعنی هیچ سخنی، هرچه فصیح، هرچه زیبا، هرچه پرمغز، اگر شعر نباشد این اثر را ندارد؛ شعر یک چنین دستگاهی است، یک چنین عنصری است. شعر نقش برانگیزاننده دارد، در جایی که جای برانگیختن است؛ نقش راهنما دارد، نقش خط دهنده دارد، نقش جهت دهنده دارد به مستمع و به کسی که شعر را برای خودش می خواند... .
می توان با ابزار شعر مخاطب را به راه راست و صراط مستقیم هدایت کرد؛ میتوان هم او را به کج راهه برد، او را ساقط کرد. شعر میتواند انسانها را به حضیض ببرد؛ داریم از این جور شعر، بخصوص امروز که متأسّفانه فرهنگ لجام گسیخته ی دور از هنجارهای اخلاقی و انسانی به وسیله ی این ابزارهای جدید -ابزارهای رسانه ای جدید- انتشار فراوانی پیدا میکند، گاهی شعر میشود یک ابزاری برای لغزیدن، غلتیدن و منحرف شدن؛ این هم آن طرف قضیّه است. بنابراین هر دو کار از شعر برمی آید. شاعر با احساس لطیف خود، هم ادراک میکند، هم بر سرِ شوق می آید، هم دل تنگ میشود، و میسراید؛ این سراییدن شاعر ناشی از شوق است، ناشی از دل تنگی است، ناشی از احساس و ادراک و مشاهده ی یک چیزی است که دیگران آن را مشاهده نمیکنند. خب، این دو طرف دارد: می تواند جهت دهنده به سمت نیکی ها باشد، میتواند عکس [آن] باشد. اگر شعر به صورت افراطی تحت تأثیر غریزه ی جنسی قرار گرفت -که متأسّفانه بعضی از دستها امروز در کشور ما دارند [شعر را] به این سمت می کشانند، بِه زور میبرند، بعد از آنکه جوانهای ما در فضاهای باصفا و لطیف و بسیار زیبای معنوی و حماسی و انقلابی حرکت کردند، الان دست هایی شروع کردند، در جاهای مختلف؛ از جمله بیشتر از همه در فضای مجازی؛ حالا طرق دیگر به جای خود، از طریق شعر هم [جوانها را] به سمت غریزه گرایی جنسی افراطی بکشانند و ببرند- این بسیار چیز بدی است، این زنگ خطری است. گاهی این است، گاهی نفع طلبی شخصی است و گاهی ستم ستایی است، که متأسّفانه در تاریخ ما این معنا سابقه ی زیاد دارد، ستایش ستم و ستمگر......
..... من می خواهم عرض بکنم -بارها البتّه این را در این جلسه و در خیلی از جلسات دیگر گفته ایم- بی طرفی در دعوای حق و باطل معنی ندارد. یک وقت دعوای مشتبهی است، آن بحث دیگری است، وقتی که حقّی هست و باطلی، اینجا بی طرفی معنا ندارد؛ باید طرف حق بود، مقابل باطل ایستاد؛ حالا یکی میتواند به شکل نظامی بِایستد، یکی به شکل سیاسی بِایستد؛ به اَشکال مختلف می شود ایستاد، یک نفر هم با زبان، با بیان، با اندیشه می تواند بِایستد؛ باید ایستاد. شاعر نمی تواند در جنگ حق و باطل بی طرف باشد. اگرچنانچه شاعر، هنرمند بی طرف بود، تضییع نعمت خدا را کرده؛ اگر خدای نکرده طرف باطل را گرفت، آن وقت خیانت کرده، جنایت کرده؛ بحث اهمال دیگر نیست، بحث جنایت است. خب، شما ملّتتان مظلومیّت های زیادی در این سالهای متمادی داشته، این مظلومیّت ها گفتن دارد، این برای دنیا منعکس شدن دارد .
سردشت را در سال ۶۶ بمباران کردند -مال همین روزها است دیگر- شوخی است؟ یک شهر را بمباران شیمیایی بکنند، هزاران نفر را در یک شهر -بچّه، بزرگ، پیر، جوان، زن، مرد- نابود کنند و دنیا سکوت کند! دنیایی که گاهی افتادن یک گربه در چاه برایش میشود به عنوان یک مسئله ای که در خبرگزاری ها و در روزنامه ها و در تلویزیون ها منعکس می شود که بله یک گربه ای یا یک مثلاً روباهی در چاه افتاده بود، فلان دستگاه، فلان دستگاه، فلان دستگاه جمع شدند که این را زنده بیاورند بیرون، یا یک حیوان آبی به ساحل افتاده دارد جان می دهد، این را یک جوری برگردانند به آب، برای این چیزها دنیا آن جنجالها را به راه می اندازد، آن وقت برای کشتار شیمیایی یک شهر این دنیا ساکت می مانَد! دنیا که میگویم منظورم ملّتها نیستند، ملّتها وسیله ای ندارند، ابزاری ندارند، منظورم قدرتهای مسلّط بر دستگاه های تبلیغاتی دنیایند، فارسی اش می شود آمریکا، انگلیس، نیروهای غربی مسلّط، نیروی صهیونیستی. اینها هستند که بر فضای تبلیغاتی دنیا مسلّطند، نمی گذارند آب از آب [تکان بخورد]. الان دارند یمن را آن جور می کوبند -شب و روز- هیچ صدایی در نمی آید، غزّه را دیروز می کوبیدند، چندی قبلش لبنان را می کوبیدند، صدایی از کسی در نمی آید؛ حالا فرض کنید دو تا قاچاقچی یک جا محاکمه بشوند، اعدام بشوند، جنجال تبلیغاتی درست می شود؛ خب، دنیا این است، در مقابل این دنیا باید چه کار کرد؟ یک انسان باشرف در مقابل یک چنین جبهه گیری ای، در مقابل یک چنین وقاحتی، در مقابل یک چنین خباثتی چه می کند، با قطع نظر از انگیزه ی دینی و وظیفه ی ایمانی؛ شرف انسان، وجدان انسان، انسانیّت انسان چه حکم می کند؟