چگونه می توان مهارت خودکنترلی کودک را آموخت ؟؟؟2

مهارت خودکنترلی کودک2

برخی روش های هیجانی که برای آموزش و پرورشِ خودکنترلی در کودکان عبارت است از:
1- بار هیجانی کلمات: کلماتی که کودک به کار می برد و یا کلماتی که ما به کودکان می گوییم بر احساس و رفتار آنها اثر می گذارد. بنابراین باید بر کلمات خود و کودک نظارت داشته باشیم. اگر به کودک برچسب بی عرضه، شکمو، عصبی، و...بزنیم در واقع سبب سستی اراده او شده ایم.
2- موسیقی : امروزه از موسیقی و حرکت درمانی، شعر و سرود دسته جمعی برای افزایش خودکنترلی کودکان کمک می گیرند. این موسیقی را می توان با القائات مثبت جهت افزایش نیروی خودکنترلی به کاربرد. بازی پرتحرکی همراه با موسیقی و موزیک بازی راه بیندازید ، توقف موسیقی به معنی «ایست» است هرکس حرف زد یا حرکت کرد از بازی خارج می شود. از آنها را که نمی توانند علت را جویا شوید و دوباره به بازی راه دهید. باید از موسیقی های تند و لهوی که قدرت خودکنترلی آنها را کاهش می دهد برحذر داشت چرا که این موسیقی سبب طوفان هیجان ها می شود و فرد قدرت تسلطش بر رفتار و اندیشه اش سست می شود. شهید مطهری می گوید: قدر مسلم،آوازهایی که موجب خفت عقل می شود، یعنی شهوات را آن چنان تهییج می کند که عقل به طور موقت از حکومت ساقط می شود، همان خاصیتی دارد که شراب یا قمار می کند.
3- مهر ورزی و دلسوزی بیجا: چند الگوهایی در تربیت می تواند به خویشتن داری کودک لطمه بزند . خانواده هایی که زن و شوهر هماهنگ نیستند و یا پدربزرگ و مادربزرگانی که دلسوزی بی جا می کنند در تربیت ساز مخالف می زنند ممکن است سبب سست شدن نظام خودکنترلی کودک می شوند. به عنوان مثال یکی می گوید: تو نباید قبل از نهار بستنی بخوری و دیگری می گوید: بیا بخور اشک بچه ام را در نیاورید . در این صورت بهتر است والدین با هم هماهنگ شوند وارتباط کودک با پدر بزرگ و مادربزرگ باید مدتی محدود شود.
4- مدیریت خشم : راه های مقابله با خشم را به کودک آموزش دهید. از علائم هشداردهنده استفاده کنید. به کودک خود بگوئید، همه، علائمی خاص خود دارند که در زمان عصبانیت به آنها هشدار می دهد. باید به آنها توجه کنند تا دچار دردسر نشوند. بعد به او در تشخیص این علائم کمک کنید. به عنوان مثال: «من بلندتر از حد معمول حرف می زنم. گونه هایم سرخ شده است. مشت هایم را گره کرده ام. ضربان قلبم تند و آب دهانم خشک شده است و نفس نفس می زنم.» وقتی کودکتان با علائم آشنا شد هنگام عصبانیت او بگوئید: «به نظر می رسد داری کنترل خود را از دست می دهی. دست هایت مشت شده است. آیا فکر می کنی داری عصبانی می شوی؟ هرچه زودتر کودکان را متوجه علائم هشداردهنده کنیم بهتر می توانیم به آنها نحوه کنترل رفتارشان را بیاموزیم.
کودکان به آسانی عصبانی می شوند و به سختی می توان آن ها را آرام کرد. آن ها اغلب حرف دیگری را قطع می کنند و صبر و حوصله کمی برای منتظر ماندن دارند. برای آموزش خویشتن داری به کودک، ابتدا باید خودتان صبور باشید. تأکید کنید که کنترل کردن احساسات در هنگام عصبانیت کار سختی است و به او بیاموزید که احساسات ناشی از عصبانیت خود را بشناسد و تشویقش کنید برای جلوگیری از عصبانیت شدید آهسته با خود صحبت کند. ذکر بگوید، صلوات بفرستد، موقعیت خود را تغییر دهد با آب خنک وضو بگیرد. و دست و صورتش را بشوید سه بارنفس عمیق بکشد. همچنین از کودک تان بخواهید یک لیست از کارهایی که هنگام عصبانیت شدید می تواند انجام دهد تهیه کند.مثلاً ترک کردن اتاق، دست در جیب کردن، شمردن از یک تا ده وگفتن ذکر لااله الاالله و.. در تلویزیون یا در یک مکان عمومی مثل پارک، تعدادی از آدم هایی که کنترل خود را در هنگام عصبانیت از دست می دهند( زنده یا در رسانه) پیدا کنید و در مورد آن ها با کودک تان بحث کنید. در مورد این که مردم نسبت به چنین آدم هایی چه احساسی دارند و چه کارهای بهتری برای کنترل عصبانیت می توان انجام داد .
به آنها آموزش دهید،حفظ خونسردی را به خود یادآوری کنند. به عقیده کارشناسان یکی دیگر از راههای تقویت خویشتن داری در کودکان این است که به آنها استفاده از پیام های مثبت در مواقع استرس زا را بیاموزیم. به این موارد توجه کنید: «من باید خونسرد باشم، خویشتن داری خود را حفظ کنم و نفس عمیق بکشم. من می توانم این مشکل را حل کنم.» چند جمله را به کودک خود پیشنهاد کنید و از او بخواهید یکی از آنها را انتخاب کند. به او کمک کنید روزی چند بار به مرور این جملات بپردازد.شما می توانید جملات انتخابی او را بر روی دیوارها نصب کنید. هر چقدر تمرین او در این زمینه بیشتر باشد بهتر می تواند هنگام عصبانیت رفتار خود را کنترل کند.نحوه درست نفس کشیدن و آرام سازی تنش و استرس عصبی و عضلانی را به او بیاموزید. آموختن این شیوه ها از موثرترین راهها برای خویشتن داری کودکان است.
5- ابراز هیجان : هوش هیجانی کودکان را افزایش دهید تا با هیجان های خود و دیگران آشنا شوند و بتوانند آنها را مدیریت کنند. مدیریت هیجان ها مستلزم آگاهی از حضور و نقش آنها است و شامل هیجان های مثبت و منفی(خشم، غم،..) می شود. همچنین به آنها آموزش دهید تا در روابط از بیان هیجانی (نه خود خوری یا پرخاشگری) کمک بگیرند. بسیاری از کودکان حرص جوش می خورند و یا رفتار پرخاشگرانه دارند تنها به این دلیل که نمی دانند چگونه ناراحتی خود را بیان کنند. آنها برای ابراز هیجان های منفی خود به ادبیات مناسب(ابراز با حفظ احترام متقابل، صمیمیت و صریح و اقتدار) نیاز دارند. چون پرخاشگری و خود خوری سبب از دست دادن تسلط برهیجان ها و خودکنترلی می شود آموزش راهکار ها ی مدیریت هیجان ها( تصویر سازی مثبت،آرام سازی خود، توجه به تابلوی ایست در ذهن و ) و بیان هیجانی( با شمردن سود های بیان هیجانی و ضررهای سبک پرخاشگری و خودخوری) را در آنها تقویت کنید.
6- معنای عشق به کودک: باید بدانیم که عشق به کودک به معنی ارضاء نیازهای کاذب و بله گفتن به تمام خواسته هایش نیست. همین طور محبت به معنی ایزوله کردن کودک از ترس خطر احتمالی نیست . عشق یعنی آموزش دادن محدودیت های زندگی، حمایت نکردن افراطی، اجازه اشتباه کردن و عمل مستقلانه دادن، در کنار صمیمی شدن، وقت گذاشتن و ارائه امکانات از مصادیق عشق و محبت است.