زکات در زمان امام زمان علیه السلام
جابر گفت: مردی خدمت حضرت ابی جعفر علیه السّلام رسید و من نیز آنجا حاضر بودم عرض کرد: رحمت خدا بر شما باد.
این پانصد درهم زکات مال من بوده از من گرفته و در موردش صرف فرمایید.
حضرت به او فرمودند: خودت آن را بردار و صرف همسایگان و یتیم ها و فقراء و برادران مسلمانت بنما، دادن زکات به دست امام علیه السّلام زمانی است که قائم ما ظاهر شود چه آن که آن حضرت مال را به طور مساوی و معادل بین خلق اللَّه تقسیم می کنند چه اشخاص صالح بوده و چه فاجر باشند، و هر کسی که آن حضرت را اطاعت کند، اطاعت خدا را کرده و هر کسی نافرمانی و عصیانش را نماید، نافرمانی خدا را کرده است، سپس حضرت فرمودند:
آن حضرت را به خاطر این جهت «مهدی» نامیده اند که مردم را به امر مخفی و نهانی هدایت می فرماید، آن جناب تورات و تمام کتب آسمانی دیگر را از غاری که در انطاکیه هست بیرون آورده و بین اهل تورات به تورات و بین اهل انجیل به انجیل و بین اهل زبور به زبور و بین اهل فرقان به فرقان حکم می فرماید، تمام اموال دنیا در خدمتش گرد می آید اعم از آنچه در دل زمین بوده یا روی آن باشد، سپس به مردم می فرماید:
بیایید به سوی آن چیزی که به واسطه اش قطع ارحام نموده و خون ها ریخته و حرام های الهی را مرتکب شده اید (مقصود از آن چیز مال دنیایی است) سپس به آنها آن قدر مال اعطاء کند که قبل از او احدی این مقدار اعطاء نکرده باشد.
راوی می گوید: رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند: آن حضرت مردی است از من، اسمش همچون اسم من بوده و خدا مرا در او حفظ و نگاه می دارد، به سنّت من عمل کرده و زمین را پر از عدل و داد و نور نموده بعد از آن که از ظلم و ستم و زشتی ها پر شده باشد.
