محل امامت
ربیع بن عبد اللَّه می گوید: بین من و عبد اللَّه بن حسن راجع به امامت گفتگو و مباحثه ای واقع شد، عبد اللَّه بن حسن گفت: امامت در فرزندان امام حسن و امام حسین علیهما السّلام هر دو می باشد.
من گفتم: تا روز قیامت امامت فقط در اولاد امام حسین علیه السّلام می باشد.
عبد اللَّه بن حسن گفت: چگونه امامت فقط در فرزندان امام حسین علیه السّلام باشد نه اولاد امام حسن با این که هر دو آقا و سروران اهل بهشت بوده و هر دو در فضل با هم مساوی هستند منتهی امام حسن به خاطر بزرگتر بودن افضل می باشد و واجب است که امامت در افضل بوده نه در غیر آن.
به او گفتم: موسی و هارون هر دو نبی بودند و موسی افضل از هارون علیهما السّلام بود ولی با این حال حقّ عزّ و جلّ نبوّت و خلافت را در فرزند هارون قرار داد نه اولاد موسی و همچنین حقّ تعالی امامت را در فرزندان امام حسین علیه السّلام قرار داده نه اولاد امام حسن علیه السّلام تا سنن امّت گذشته در این امّت نیز عینا جریان پیدا کند، بنا بر این هر جوابی که راجع به موسی و هارون آوردی همان جواب است در باره امامت فرزندان امام حسین علیه السّلام نه فرزندان حضرت مجتبی علیه السّلام و بدین ترتیب عبد اللَّه بن حسن ساکت شد و مجلس مباحثه به حالت تعطیل درآمد و من محضر مبارک امام صادق علیه السّلام مشرف شدم چون چشم مبارک حضرت به من افتاد فرمود: احسنت ای ربیع در مباحثه ای که نمودی و با عبد اللَّه بن الحسن به گفتگو نشستی نیکو سخن راندی خدا تو را ثابت نگهدارد.
