سه شنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۶، ۰۸:۵۸ ق.ظ
فلسفه قرائت
فلسفه قرائت حمد و سوره در نماز این است که قرآن پیوسته مورد توجه و در روح و پیکر مؤمن جاری باشد و همواره تازه و مورد استقبال و توجه باشد و هرگز در میان مسلمین مهجور نباشد. امام رضا علیه السلام فرمود:
انّما أُمِرَ النَّاسُ بِالْقِرَاءَةِ فِی الصَّلَاةِ لِئَلَّا یکونَ الْقُرْآنُ مَهْجُوراً مُضَیعاً وَ لیکون مَحْفُوظاً مَدْرُوساً فَلَا یضْمَحِلَّ وَ لَا یجْهَل[1]
جز این نیست که مردم در نماز مأمور بر قرائت شدند تا این که قرآن متروک و مهجور نشود و مردم از علوم آن بهره مند گردند.
پی نوشت
[1] وسائل الشیعه، ج 6، ص 38.
۹۶/۰۸/۲۳