فلسفه روزه
روزه دارای حکمت ها و فوایدی است. مهم ترین آنها عبارت است:
1- روزه روح انسان را تلطیف، اراده او را قوی و غریزه هایش را تعدیل می کند و به آدمی در مسیر تقوا و پرهیزگاری کمک می کند.[1]
2- روزه برای برقراری مساوات میان فقیر و غنی است تا مردم با چشیدن طعم گرسنگی، به یاد فقیران و محرومان بیفتند و حق آنان را ادا کنند.[2]
3- روزه آرام بخش دل ها است.[3]
4- روزه اثر بهداشتی و درمانی فراوان دارد و باعث سلامتی و تندرستی جسم می گردد.[4]
الکسی سوفورین (دانشمند روسی) روزه داری را طریق درمان بسیاری از بیماری ها- از جمله کم خونی، ضعف روده ها، رماتیسم، نقرس، بیماری های چشم، مرض قند و بیماری های کلیه و کبد- می داند.[5]
پی نوشت ها
[1] . «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»؛ بقره 2، آیه 183.
[2] . احادیث بسیارى در این زمینه آمده است، ر. ک: من لایحضره الفقیه، ج 2، ح 1769- 1766.
[3] . امام باقر علیهالسلام مىفرماید:
«الصّیامُ وَ الْحَجُّ تَسْکینُ الْقُلُوبِ»
؛ بحارالانوار، ج 78، ص 183.
[4] . رسول خدا صلىاللهعلیه و آله
«صُومُوا تَصِحُّوا»
؛«روزه بگیرید تا سالم شوید».
[5] . به نقل از: تفسیر نمونه، ج 1، ص 632.