مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت خادم الرضا ( علیه السّلام )کوثر

مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت
بایگانی
يكشنبه, ۱۳ آبان ۱۳۹۷، ۰۹:۱۲ ق.ظ

کلامی استوار از خطا پیشه ای گمراه

همان طور که یاد شده، استناد به قرآن از سوی هر دو اردوگاه حاضر در کربلا گزارش شده است. یکی از این موارد را می توان در اشارات موجود در کلام ((نعمان بن بشیر))، کار گزار اموی شهر کوفه، یافت.

هنگامی که مسلم بن عقیل، آن سفیر دلیر و پاک نهاد سالار شهیدان (علیه السلام) به شهر کوفه وارد شد، ((نعمان بشیر)) از سوی امویان به اداره امور می پرداخت خبر رفت و آمد شیعیان به نزد مسلم و رواج کار او به گوش وی رسید. او بر فراز منبر رفت و مردم از پراکنده نمودن جامعه بر حذر داشت و گفت: ای مردم، من با کسی که به پیکار با من بر نخیزد پیکار نخواهم کرد، اما اگر پیمان خود را با حاکمان جامعه، زیر پا نهید و به مخلفت به حکومت بر خیزید، در آن صورت به تندی با شما برخورد می کنیم.

((عبد الله بن مسلم حزرمی ))، یکی از مهره های نظام حق ستیز اموی، پس از سخنان والی کوفه، بر سیاست او ایراد گرفت و خورده گیرانه چنین گفت: آن چه را می نگری جز با خشونت و تندی سامان نخواهد پذیرفت و سیاست تو با دشمنانت سیاست ناتوان و پای مال شده گان است. نعمان در پاسخ او گفت: اگر در فرمانبرداری خدا ناتوان باشم برایم دوست داشتنی تر از آن است که در نافرمانی او و ستم به بندگانش، از توانمندان و زورمندان باشم؛ اءن اءکون من المستضعفین فی طاعه الله احب الی اءن اءکون من الاءعزین فی معصیه الله[1].

سخنان یادشده، ریشه در معارف قرآنی دارد. در فرهنگ قرآن بر این مطلب تاءکید می شود که نیروی فرد توانمند، نباید در خدمت باطل قرار گیرد و به کار نگرفتن قدرت برای تاءمین خواستها و امیال گناهکاران و سرکشان، شکر عملی نعمت توانایی و قدرت، شمرده شده است.

نمونه ای از این منطق در سخنان حضرت موسی (علیه السلام) آشکار است؛ آن جا که ایشان در برابر نعمتهای الهی سپاسگزارانه گفت: خدایا به شکرانه نعمتهایی که از آغاز تا کنون به من مرحمت کردی، هرگز از مجرمان، پشتیبانی نخواهم کرد و یار ستمکاران نخواهم بود، بلکه همیشه به یاری مظلومان و رنجدیدگان خواهم شتافت؛ قال رب بما اءنعمت علی فلن اءکون ظهیرا للمجرمین [2].

سخن نعمان بن بشیر، کلام استواری است که ممکن است به آیه یادشده، اشاره داشته باشد. البته این سخن، هرگز به معنای ارایه چهره ای موجه از شخصیت نعمان نمی باشد؛ زیرا گزارشهای تاریخی بر گمراهی او تاءکید دارد و بیانگر آن است که وی یکی از عناصر نقش آفرین در جریان کشته شدن عثمان بود، و در جنگ صفین همراه با معاویه در برابر حضرت علی (علیه السلام) جنگید. حکمرانی کوفه، حمص و قضاوت در دمشق، مناصب دیگری است که در حکومت اموی، عهده دار بود. او پس از مرگ یزید، با عبدالله بن زبیر بیعت نمود[3]. آنچه در این باره بیان شده است، تنها باز خوانی و تحلیل ویژه یک گزارش در تاریخ کربلاست.

پی نوشت:

 

[1] فصعد (النعمان بن بشیر) المنبر. . . ثم قال. . . و لا تسارعوا الی الفتنه و الفرقه. . . انی لم اءقاتل من لم یقاتلنی. . . و لکنکم ان اءبدیتم صفحتکم لی و نکثتم بیعتکم و خالفتم امامکم فو الله الذی لا اله غیر لاءضربنکم بسیفی. . . فقام الیه ((عبدالله بن مسلم بن سعید الحضرمی )) حلیف بنی اءمیه فقال: انه لا یصلح ما تری الی الغشم. . . فقال (النعمان بن بشیر): اءن اءکون من المستضعفین فی طاعه الله اءحب الی من اءن اءکون من الاعزین فی معصیه الله. نک: لوط بن یحیی ازدی غامدی، مقتل الحسین (علیه السلام)، صص 21 - 22؛ محمد بن محمد بن نعمان بغدادی عکبری (شیخ مفید)، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 42؛ اسماعیل بن کثیر دمشقی (ابن کثیر)، البدایه و النهایه، ج 8، ص 163؛ محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 44، ص 336؛ عبدالله بحرانی، العوالم، ص 186-

[2] قصص / 17: (((موسی ) گفت: پروردگارا به پاس نعمتی که به من ارزانی داشتی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود)).

[3] برای آگاهی بیشتر درباره او نک: عبداحسین موسوی (علامه شرف الدین )، المجالس الفاخره فی ماتم العتره الطاهره، ص 193؛ عبدالله بن مسلم دینوری (ابن قتیبه )، الامامه و السیاسه، ج 2، ص 8؛ باقر شریف قرشی، حیاه الامام الحسین بن علی (علیه السلام)، دراسه و تحلیل، ج 2، ص 349-

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۸/۱۳
khademoreza kusar

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی