دعاهای مستحبی در نماز
حضرت علی علیه السلام می فرماید: پیامبر ص «وقتی تکبیر میگفت و نماز را آغاز میکرد، می فرمود:
«وجهتُ وجهی للذی فطرَ السماوات والارض حنیفا مسلما، وما أنا من المشرکین ان صلاتی ونسکی ومحیای ومماتی للّه رب العالمین لا شریک له، وبذلک اُمرت، وأنا من المسلمین» از قول ابو نصر نقل شده که حضرت چنین گفته: وأنا أول المسلمین.
اللهم لا إله إلا أنت، أنت ربی وأنا عبدک، ظلمت نفسی، واعترفت بذنبی، فاغفر لی ذنوبی جمیعا، لا یغفر الذنوب إلا أنت، واهدنی لاحسن الاخلاق، لا یهدی لاحسنها، إلا أنت، واصرف عنی سیئتها لا یصرفُ عنی سیئتها إلا أنت، تبارکت وتعالیت، أستغفرک وأتوب الیک.
روی آوردم به سوی کسی که آسمانها و زمین را پدید آورده در حالی که موحد و مسلمانم و من از مشرکین نیستم، نماز و عبادت من و زندگی و مرگ من برای خدا پروردگار عالمیان است شریکی برای او نیست و به آن من دستور داده شدم و من اولین مسلمانم.
خدایا خدایی جز تو نیست تو پروردگار من و من بنده توام به خودم ستم کردم و اقرار به گناهم دارم همه گناهان مرا ببخش گناهان را جز تو نمیبخشد مرا به بهترین اخلاق هدایت کن که جز تو کسی نمیتواند به بهترین اخلاق هدایت کند و اخلاق بد را از من دور گردان که جز تو کسی نمیتواند از من آن را دور گرداند، تو خجسته و برتری طلب آمرزش از تو میکنم و به سوی تو توبه مینمایم.
و وقتی رکوع می کرد، می فرمود:
اللهم لک رکعت، وبک آمنت، ولک اسلمت، خشع لک سمعی وبصری ومخی وعظامی وعصبی.
خدایا برای تو رکوع کردم و به تو ایمان آوردم و تسلیم امر توام گوش و چشم و مخ و استخوان و اعصاب من برای تو خاشع و ترسان است.
و هنگامی که سر خود را بلند میکرد میفرمود:
سمع اللّهُ لمن حمده، ربنا ولک الحمد ملء السماوات والارض وما بینهما، وملء ما شئت من شیء بعدهُ.
خدایا شنید هر کسی را که او را سپاس گفت، پروردگارا سپاس تو را به اندازه تمام آسمانها و زمین و آنچه بین آنها است و به اندازه آنچه که بعدا به وجود خواهی آورد.
و وقتی سجده میکرد میفرمود:
اللهم لک سجدت، وبک آمنت، ولک أسلمت، سجد وجهی للذی خلقهُ فصوره فأحسنَ صوره، فشق سمعهُ وبصرهُ فتبارک اللّه أحسنُ الخالقین.
خدایا برای تو سجده کردم وبه تو ایمان آوردم و برای تو اسلام آوردم صورت من کسی را سجده می کند که او را آفریده و سپس او را به بهترین صورت مصور کرد و او را شنونده و بینا قرار داد پس آفرین بر خدایی خدایی که بهترین خلق کننده است.
و وقتی از نماز فارغ میشد و سلام میگفت، میفرمود:
اللهم اغفر لی ما قدمتُ، وما أخرتُ، وما أسررت، وما أعلنت، وما أسرفت، وما أنت أعلم به منی، أنت المقدم، وأنت المؤخر، لا إله إلا أنت»[1].
خدایا گناهان گذشته و آیندهام را ببخش و گناهانی را که پنهانی انجام دادهام و آنهایی که آشکار بوده و آنچه را که اسراف نمودهام و آنچه را که تو بهتر از من تو میدانی چون اول و آخر تویی و خدایی جز تو نیست.
و این اذکار و ادعیه در نماز واجب نیست و مستحب است و رسول خدا کاملترین نماز را میخواند و امامان طاهرین از ذریه او به او اقتدا میکردند و نمازشان مانند نماز جدشان مقرون به خشوع خدا و بزرگداشت او بود.
[1]- محلی 4: 95-96. صحیح مسلم 1:215. مسند أبی عوانة 2:101.
