از همنشینی چه کسانی باید دوری کرد؟؟؟؟

1- امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش نقل می کند که: پدرم علی بن الحسین (ع) به من فرمود: ای پسر عزیزم با پنج گروه دوستی و گفتگو و مسافرت مکن؛ امام باقر (ع) سؤال می کنند آن پنج گروه را معرّفی فرمایید، امام سجّاد (ع) فرمود: 1- از دوستی با دروغگو بپرهیز زیرا دروغگو مانند سراب است که دور را نزدیک و نزدیک را دور می نمایاند. 2- از دوستی با فاسق اجتناب کن زیرا تو را به یک وعده غذا و به کمتر از آن می فروشد. 3- از دوستی با بخیل بپرهیز زیرا وقتی که خیلی به کمک او نیازمند باشی (کمک نمی کند) و تو را خوار می گرداند. 4- از دوستی با کسی که از بستگان بریده و قطع رحم نموده است بپرهیز، زیرا در سه جا از قرآن نفرین شده است.

الف: (شما (منافقان) اگر (از فرمان خدا و طاعت قرآن) روی بگردانید یا در زمین فساد و قطع رحم کنید باز هم امید (نجات) دارید؟

ب: (آنان که پس از پیمان بستن (با خدا و رسول) عهد خدا را شکستند و نیز آنچه را خدا به پیوند آن امر کرده بریدند، و در روی زمین فساد و فتنه برانگیختند، برای آنهاست لعنت خدا، و منزلگاهشان دوزخ است».

ج: و در سوره بقره فرموده است: «کسانی که عهد خدا را پس از پیمان بستن می شکنند و آنچه را خدا به پیوند آن امر کرده می برند، و در روی زمین فساد می کنند به حقیقت زیانکارند.

2- امام جعفر صادق (ع) فرمود: از دوستی با نادان بپرهیز زیرا هر چه به او نزدیکتر شوی به بدی نزدیک شده ای [ و از جانب او جز بدی به تو نمی رسد. ]

3- سید رضی (در نهج البلاغه) گوید: پیشوای مؤمنان علی (ع) فرمود: ای فرزندم از دوستی با نادان بپرهیز، زیرا او می خواهد به تو سود برساند ولی زیان می رساند، از دوستی با بخیل اجتناب کن زیرا هنگام شدیدترین حاجت تو را رها می سازد، و از دوستی با بد کار بر حذر باش زیرا تو را به چیز کمی می فروشد، و از دوستی با دروغگو بپرهیز زیرا او مانند سراب است، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور می نمایاند.

4- امام محمّد باقر (ع) فرمود: به چهار شخص نزدیک مشو و دوستی مکن:

نادان، بخیل، ترسو و دروغگو، امّا نادان می خواهد به تو سود برساند ولی ضرر می زند، امّا بخیل چیزی از تو می گیرد ولی چیزی به تو نمی دهد، امّا ترسو از تو و از پدر و مادر خویش می گریزد، امّا دروغگو راست می گوید ولی کسی سخن او را تصدیق نمی کند. 5- امام جعفر صادق (ع) از پدر بزرگوارش نقل می کند که امام باقر (ع) فرمود:

خواستم به سفر بروم، پدرم علی بن الحسین (ع) به من سفارش کرد: ای پسرم از دوستی و معاشرت با احمق بپرهیز و با او معاشرت نکن زیرا احمق در حضور و غیاب به دنبال عیبجویی است.

اگر سخن بگوید نادانی اش او را رسوا گرداند، و اگر سکوت کند ناتوانی در گفتار او را کوچک می کند و اگر کاری انجام دهد آن را تباه سازد، و اگر مسئولیتی به عهده گیرد آن را ضایع می کند، دانش او باعث بی نیازی او نیست و دانش دیگران هم به وی سود نمی رساند، نصیحت ناصحان را نمی پذیرد، دوستش از او آسایشی نمی یابد، مادرش دوست دارد در عزایش بنشیند، و همسرش می خواهد او را از دست بدهد، همسایه اش می خواهد از او دور باشد، و دوست وی تنهایی را بر مجالسش ترجیح می دهد، اگر در مجلسی از دیگران کوچکتر باشد آنها از دست او در رنج و عذابند، و اگر بزرگتر از دیگران باشد آنان را به فساد می کشاند.