در دامن مهر و وفا
اگر با دیده حق بین بنگریم، تمام زوایای زندگی یگانه دخت رسالت می تواند برای تمام انسانهای سعادت طلب، درس آموز و راهگشا باشد؛ زیرا آن بانوی عالم در مهد وحی و رسالت پرورش یافته و از سینه وفا و نجابت تغذیه کرده است. آن حضرت تمام عوامل و زمینه های تربیتی را در راه رسیدن به کمال تجربه کرده و بهترین بهره را در این زمینه برده است.
امروزه محققان علوم تربیتی می کوشند تا عوامل پیدا و پنهان ساختار شخصیت انسان و شاکله وجودی وی را بررسی کنند و در تلاش اند که به تمام زمینه ها، عوامل و موانع تربیت دست یابند و در جهت پیشرفت علوم تربیتی آن را به کار گیرند. اگر از این زاویه، نگاهی به مراحل تکوین و رشد و بالندگی دوران زندگی حضرت زهراء (س) داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که هر اندازه علوم تربیتی پیشرفت کند و قدم به سوی تعالی بگذارد، شخصیت والای کوثر ولایت و مادر امامت را بیشتر خواهند شناخت و انوار زهراء مرضیه (ع) بهتر جلوه خواهد کرد. آنان در این مسیر، نمونه ای شاخص تر از وجود آن حضرت نخواهند یافت. آری، حضرت فاطمه (س) افزون بر دارا بودن تمام زمینه ها و عوامل رشد و تربیت، در آغوش موفق ترین مربّی دنیای بشریت؛ حضرت خاتم الانبیاءصلی الله علیه وآله پرورش یافته است.
فاطمه (س) مهربانیها و گذشتها و بردباریهای مادر فداکار خویش را در سالهای نخستین عمر خود شاهد بود و رفتارهای مهرآمیز پیامبرصلی الله علیه وآله را نیز نسبت به همسر و فرزندانش به نظاره نشسته بود. و این چنین بود که خاندان رسالت، بنیان مهر و وفا را در منطقه ای که به غیر خشونت و بربریت چیز دیگری حاکم نبود، به روابط عاطفی و احیاء آیین مهرورزی تبدیل ساخت.
حضرت زهراء (س) در اوج بی مهریهای انسانهای جاهل به دخترانشان، بیشترین محبت را از پدر بزرگوارش احساس کرد و تمام آن را در زندگی به دیگران بخشید. حضرت زهراء (س) را " حانیه" نامیدند؛ یعنی بانویی که با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان و دلسوز بود." حبیبه" گفتند؛ یعنی دوستدار و محبوب رسول خداصلی الله علیه وآله بود." امّ ابیها" لقب گرفت؛ چرا که برای پدر گرامی اش نیز نه تنها یک دختر، بلکه چون مادر بود.
حضرت زهراء (س) بر این باور بود که:
«بِشْرٌ فِی وَجْهِ الْمُؤْمِنِ یوجِبُ لِصَاحِبِهِ الْجَنَّةَ؛[1]
خوشرویی مؤمن موجب می شود که او به بهشت برود.»
پی نوشت ها
[1] فرهنگ سخنان حضرت فاطمه علیها السلام، ص 26.
در دامن مهر و وفا
اگر با دیده حق بین بنگریم، تمام زوایای زندگی یگانه دخت رسالت می تواند برای تمام انسانهای سعادت طلب، درس آموز و راهگشا باشد؛ زیرا آن بانوی عالم در مهد وحی و رسالت پرورش یافته و از سینه وفا و نجابت تغذیه کرده است. آن حضرت تمام عوامل و زمینه های تربیتی را در راه رسیدن به کمال تجربه کرده و بهترین بهره را در این زمینه برده است.
امروزه محققان علوم تربیتی می کوشند تا عوامل پیدا و پنهان ساختار شخصیت انسان و شاکله وجودی وی را بررسی کنند و در تلاش اند که به تمام زمینه ها، عوامل و موانع تربیت دست یابند و در جهت پیشرفت علوم تربیتی آن را به کار گیرند. اگر از این زاویه، نگاهی به مراحل تکوین و رشد و بالندگی دوران زندگی حضرت زهراء (س) داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که هر اندازه علوم تربیتی پیشرفت کند و قدم به سوی تعالی بگذارد، شخصیت والای کوثر ولایت و مادر امامت را بیشتر خواهند شناخت و انوار زهراء مرضیه (ع) بهتر جلوه خواهد کرد. آنان در این مسیر، نمونه ای شاخص تر از وجود آن حضرت نخواهند یافت. آری، حضرت فاطمه (س) افزون بر دارا بودن تمام زمینه ها و عوامل رشد و تربیت، در آغوش موفق ترین مربّی دنیای بشریت؛ حضرت خاتم الانبیاءصلی الله علیه وآله پرورش یافته است.
فاطمه (س) مهربانیها و گذشتها و بردباریهای مادر فداکار خویش را در سالهای نخستین عمر خود شاهد بود و رفتارهای مهرآمیز پیامبرصلی الله علیه وآله را نیز نسبت به همسر و فرزندانش به نظاره نشسته بود. و این چنین بود که خاندان رسالت، بنیان مهر و وفا را در منطقه ای که به غیر خشونت و بربریت چیز دیگری حاکم نبود، به روابط عاطفی و احیاء آیین مهرورزی تبدیل ساخت.
حضرت زهراء (س) در اوج بی مهریهای انسانهای جاهل به دخترانشان، بیشترین محبت را از پدر بزرگوارش احساس کرد و تمام آن را در زندگی به دیگران بخشید. حضرت زهراء (س) را " حانیه" نامیدند؛ یعنی بانویی که با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان و دلسوز بود." حبیبه" گفتند؛ یعنی دوستدار و محبوب رسول خداصلی الله علیه وآله بود." امّ ابیها" لقب گرفت؛ چرا که برای پدر گرامی اش نیز نه تنها یک دختر، بلکه چون مادر بود.
حضرت زهراء (س) بر این باور بود که:
«بِشْرٌ فِی وَجْهِ الْمُؤْمِنِ یوجِبُ لِصَاحِبِهِ الْجَنَّةَ؛[1]
خوشرویی مؤمن موجب می شود که او به بهشت برود.»
پی نوشت ها
[1] فرهنگ سخنان حضرت فاطمه علیها السلام، ص 26.
