آیا گریه بر میت ، شرک است؟؟؟
آیا گریه بر میت شرک است و اشکالی دارد ؟!
آن چه برای ما ملاک عمل است سیره پیامبر است برای اینکه روشن بشود آیا گریه بر میت اشکال دارد یا نه به سیره پیامبر ص در این باره مراجعه می کنیم علامه عسکری در کتاب توسل و تبرک خود در این باره می نویسد:
گریه بر میّت، به ویژه شهید، بخشى از سنت رسول خدا (ص) است. بخارى در صحیح خود روایت کند که: «پیامبر (ص) خبر شهادت «زید و جعفر و ابن رواحه» را، پیش از رسیدن خبر آنان، براى مردم بدین گونه توصیف کرد که: «زید پرچم را گرفت و شهید شد. سپس جعفر آن را گرفت و شهید شد.- و در همان حال دو چشمش اشکبار بود- ...»
و در استیعاب و اسدالغابه و اصابه، در شرح حال «جعفر» و نیز، در تاریخ طبرى و غیر آن در شرح «غزوه موته» روایتى است که فشرده آن چنین است:
«هنگامى که جعفر و یارانش شهید شدند، رسول خدا (ص) وارد خانه او شد و فرزندانش را فراخواند و آنها را (در آغوش کشید و) بوئید و گریست. اسماء زوجه جعفر گفت: «پدر و مادرم فداى شما باد، چرا می گریید؟ آیا از جعفر و یارانش خبرى به شما رسیده؟» فرمود: «آرى، امروز شهید شدند.» اسماء گوید: «من برخاستم و در حالى که صیحه می زدم و زنان را گرد می آوردم، نزد فاطمه رفتم و دیدم او نیز می گرید و می گوید: «واى عمویم!» و رسول خدا (ص) که چنین دید فرمود: «همانا گریه کنندگان باید که بر مثل «جعفر» بگریند.».
مورد دیگری که در سیره پیامبر بدان می توان استناد کرد گریه پیامبر (ص) در وفات پسرش ابراهیم است. ابراهیم فرزند پیامبر ص از ماریه قبطیه بود که پیامبر به خاطر علاقه خود را حضرت ابراهیم ع وی را ابراهیم نامگذاری کرده بودند. در صحیح بخارى و دیگر کتب از «أنس» نقل شده که می گوید: «با رسول خدا (ص) وارد شدیم ... و دیدیم ابراهیم در حال جان دادن است. چشمان پیامبر اشک ریزان شد و عبدالرحمن بن عوف گفت: «یا رسول اللّه! شما هم؟» فرمود: «پسر عوف! این رحمت است.» سپس بر آن افزود و فرمود: «آرى، دیده ما گریان و جانمان اندوهبار است، ولى هرگز سخنى جز آنچه که پروردگارمان را خشنود کند، بر زبان نیاوریم. اى ابراهیم! ما در فراق تو اندوهگینیم.» و در سنن ابن ماجه گوید: «در کنار او قرار گرفت و گریست.»
اما مورد سومی که می توان بدان استناد کرد گریستن پیامبر بر مزار مادرشان است. در صحیح مسلم و مسند احمد و دیگر کتب روایت شده است که: «رسول خدا (ص) قبر مادرش را زیارت نمود و گریست و همراهان خود را نیز به گریه انداخت.».
