در اینجا اشاره می کنیم به اینکه در مسواک کردن، منافع بزرگی است که می بینیم امام باقر (علیه السلام ) می فرمایند: ((اگر مردم منافعی که در مسواک است بدانند، مسواک را همراه خودشان در رختخواب می برند)). [1] و مقدم شد قول پیغمبر به حضرت علی که فرمودند: ((بر تو باد به مسواک کردن و اگر می توانی از مسواک کردن کم نکنی این کار را بکن )). پس این احادیث به ما این را می فهماند که فواید مسواک، فوق حد تصور است و ضررهای ترک مسواک کمتر از اهمیتی که از نظر اسلام به فواید همیشگی مسواک است، نیست.

به درستی که منافع مسواک مدهوش کننده است و این قدر زیاد است که امام باقر(علیه السلام ) فرمودند: ((مسواک ) همراه ما در رختخواب باشد)) در حالی که احدی از ما حتی اگر بیمار باشد دوا و دارو را با خودش در رختخواب نمی برد، پس چگونه اسلام به مسواکی که عملش تطهیر و پاکیزگی دهان و دندان است اهمیت می دهد و با این عمل، از بیماریهای محتمل جلوگیری می کند.

پس اگر نبود که ترک مسواک به دنبالش مرضهای بزرگی بیاید حتی حیات و وجود انسان را تهدید کند، معنایی برای قول حضرت باقر (علیه السلام ) که فرمودند: ((همراه خود مسواک را به رختخواب ببرند))، وجود نداشت و شاید امام می خواهند اشاره کنند که خراب بودن دندانها از اسباب بیماری سل یا از سببهای دیگری است که به بوی بد دهان و جاری شدن خون منجر می شود و از این جهت به تمام بدن ضرر می رساند یا غیر از اینها از چیزهایی که به آن اشاره می شود.

پی نوشت:

 

[1] ثواب الاعمال ، ص 34. علل الشرایع ، ص 107. من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 34. وسایل الشیعة ، ج 1، ص 349 و 351. بحارالا نوار، ج 80، ص 343 و 344 و ج 76، ص 130 .