مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت خادم الرضا ( علیه السّلام )کوثر

مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت
بایگانی
يكشنبه, ۳۱ شهریور ۱۳۹۸، ۰۷:۲۷ ق.ظ

تحلیلی درباره ی جنگ 8 ساله تحمیلی

از وحشیانه ترین حلقه های توطئه ی دشمن که براساس نقشه های شیطانی و شوم، برای هدم اساس اسلام طراحی شده بود، هجوم وسیع نظامی و شروع جنگی بود که دشمن با استفاده از جاه طلبی و غرور حکام عراق طراحی کرد و به راه انداخت . این جنگ که با شعارهای قومی و با هدف تجزیه ی ایران و به امید فتح سه روزه ی تهران و سقوط نظام اسلامی آغاز شد، خرابیهایی در دو کشور و در منطقه به بارآورد که کم نظیر بود و جنایتهایی در دفتر تاریخ به ثبت رساند که تا کنون نظیر آن مشاهده نشده بود .

ملت رشید ایران به دفع تجاوز برخاست و با دفاع مقدس از کیان اسلام و میهن اسلامی، سیلی محکمی بر دشمن نواخت و با سلاح و صلاح و در سایه ی رهبری ولی خدا، آن چنان حماسه ی استقامت و رشادت مظلومانه و سرسختانه یی سرود که در تاریخ، به مثابه ی درس بزرگی باقی خواهد ماند و صراط مستقیم مبارزان و آزادیخواهان را ترسیم خواهد کرد . عنایت خدا در نصرت مظلومان و غلبه ی لشکریانش، بر همه ظاهر شد و این مرحله از توطئه ی دشمن ناکام ماند و ذلیل و شکست خورده و نادم و خسارت دیده، با پرونده یی مالامال از جنایت، به تغییر حیله پرداخت .

در طول جنگ، دشمن به جای تسلیم شدن در برابر حق و تن دادن به عدالت، پیوسته به لجاج و عناد خود افزود و با طرحهای پیچیده و لشکرکشی به خلیج فارس و ایجاد فشار اقتصادی و تجهیز عراق برای حمله به مراکز صنعتی و اقتصادی و مسکونی، کمک در تهیه ی سلاح شیمیایی، آخرین تلاشهای خود را به کار برد؛ ولی در آن مقطع نیز جز رسوایی بیشتر، چیزی نصیب آنان نشد . در این مقطع، با حیله و فریب، شعار جنگ به شعار صلح تبدیل شد و این در حالی بود که وحشیانه ترین و نامردمی ترین اعمال خصمانه از سوی عراق و حامیانش، در جنگ و حواشی آن به وقوع می پیوست .

آنچه از حماسه و شجاعت و قدرت و صلابت و فتح رزمندگان اسلام در این مدت گذشت و آنچه از ایثار و قدرت روحی و توکل به خدا و اعتماد به نفس که ملت بزرگ ما از خود نشان دادند، با هیچ بیان قابل توصیف نیست . آری، صحیفه ی دل و لوح ذهن پرخاطره ی آزاد مردان و شیرزنان و غیور رزمندگان و دلیر بسیجیان ملت ما را که مدرنترین سلاحهای ابرقدرتها در برابر اراده ی پولادین آنان خنثی گردیده است، به آسانی نمی توان در هیچ گزارشی ترسیم کرد؛ مگر آن که همه ی کسانی که توانایی نگارش و سرایش، ترسیم و تجسم دارند، دیده ها و یافته های خود و دیگران را هنرمندانه به نظم و نثر و تصویر درآورند .

در این جا، از همه ی نگارندگان حوادث جنگ و همه ی کسانی که توان انجام وظیفه در این مهم را دارند، درخواست می کنم از ثبت و ضبط جزییات این دوران غفلت نکنند و این گنجینه ی تمام نشدنی را برای آیندگان به ودیعه بگذارند . این دوره، دوره ی ذخیره ی نیروی محرکه ی تاریخ و الهامبخش امم است .

وعده ی ظهور قومی را که «اذلة علی المؤمنین اعزة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل الله و لایخافون لومة لائم» (1) باشند، در سیمای پارسایان شب و شیران روز می توان مشاهده کرد که در این دوران، معرکه ی جنگی نابرابر را میداندار بودند و قدرت الهی را در فتوحات فجر و ظفر و کربلا و خیبر نمودند و ثبات قدمشان، آیات فتح را تفسیری روشن بود و همت بلند و عزم راسخشان، اراده ی الهی را مظهری آشکار .

اما آنچه از این مرحله باقی ماند، جز خسران و شکست برای دشمن و سربلندی و افتخار برای ایران اسلامی نبود . صدور قطعنامه ی 598 در سال 1366، عکس العمل ناگزیری بود که در برابر شکستهای رژیم متجاوز عراق، از سوی قدرتهای حمایت کننده ی او زمینه سازی شد و از شورای امنیت صادر گشت . این قطعنامه که زیر فشار سهمگین رزمندگان اسلام بر پیکر دشمن صادر شد، سندی است که شعار دفاع مقدس ما در آن تأمین گردیده بود و اجرای کامل آن، دشمن را به شکست قطعی می رسانید و لذا هرگز جمهوری اسلامی آن را رد نکرد . آنچه برای ایران اسلامی مطرح و موجب عدم شتاب در قبول آن می شد، اصرار بر تنبیه متجاوز به قدر کافی در میدانهای نبرد و نیز بی اعتمادی در اجرای میثاقهای بین المللی توسط قدرتهای بزرگ بود .

از صدور قطعنامه تا قبول رسمی آن از سوی جمهوری اسلامی، دنیا شاهد سنگینترین ضربات نیروهای اسلام بر دشمن و فتوحات بزرگ رزمندگان ما بر دشمن در جبهه های جنگ از سویی و فشارهای همه جانبه از سوی حامیان رژیم عراق علیه ایران اسلامی از سوی دیگر بود . حصر اقتصادی، حمله به تأسیسات ما در خلیج فارس و تمرکز بی سابقه ی نیروهای نظامی امریکا و ناتو در اطراف مرزهای آبی و هوایی و حتی تجاوز به آنها، بخشی از این فشارها بود؛ به طوری که تقریبا هیچ فشار ممکن باقی نماند، مگر آن که بر ملت ایران وارد شد و رژیم امریکا تقریبا به طور مستقیم وارد صحنه شد . تهدیدها، بمبارانهای وسیع شیمیایی و جنایت حمله به شهرها و هواپیمای مسافربری و کشتی غیرنظامی و اثبات این که استکبار در حمایت از عراق آمادگی برای دست یازیدن به هر جنایتی دارد، بخشی از حوادث این دوران است و جا دارد در موقع مقتضی، این حقایق هشداردهنده برای ملت ایران شکافته و برملا گردد .

قبول قطعنامه ی 598 از سوی جمهوری اسلامی و رهبر عظیم الشأن فقید آن، توطئه ی وسیع دشمن را بار دیگر با هدایت الهی به خود او برگرداند و دشمن را که تحت شعار صلح طلبی، به هر جنایتی دست می زد، خلع شعار کرد . شاید مشیت الهی بر این بود که با قبول قطعنامه، حقانیت جمهوری اسلامی بیش از پیش در جهان آشکار شود و ملت ایران به هدفهای اساسی خود در سطح بین المللی نزدیکتر گردد .

با این ابتکار جمهوری اسلامی، دشمن در دو راهی شکست قرار گرفت: اگر اجرا شود، ایران اسلامی به خواسته های خود رسیده است و اگر اجرا نشود، داعیه ی همیشگی جمهوری اسلامی مبنی بر لزوم قطع ریشه ی تجاوز و رابطه ی میان تجاوز عراق و حاکمیت سلطه در جهان و این که رژیم عراق در ادعای صلح طلبی صداقت نداشته است، به اثبات می رسد و بی اعتمادی به قرارهای ساخته ی قدرتها که جمهوری اسلامی همواره مدعی آن بوده است، در میان ملتها رایج خواهد شد و آنها را بر تکیه ی فقط به نیروی خویش، تشویق خواهد کرد .

حکام سبکسر عراق که در طول جنگ عملا نشان داده اند از تشخیص مصالح عاجزند، این بار نیز زیانبارترین راه را گزیدند؛ یعنی ابتدا با حمله به ایران و ندیده گرفتن شعارهای خود در قبول قطعنامه، بی اعتباری سخن و عمل خود را به دیرباورترین اشخاص هم ثابت کردند و البته وقتی با حضور بی نظیر رزمندگان در جبهه، مجبور به عقب نشینی در بخش عظیمی از مرزها شدند، یک بار دیگر آزموده را آزمودند . با تعلل در اجرای قطعنامه، باز هم اقدامی دیگر در جهت عکس منافع سیاسی و اقتصادی و نظامی و حیثیتی خود انجام دادند و جهالت و آزمندی خود را به اثبات رساندند .

نگهداشتن بخشی از اراضی ایران اسلامی که عمدتا دزدانه و پس از آتش بس تصرف شده، به قیمت تعطیل قطعنامه یی که مدتها دم از اجرای آن می زده اند، جز نکبت و پشیمانی، چیزی برای آنها به ارمغان نخواهد آورد و این حیله ی شیطانی نیز به خود آنان بر خواهد گشت: «ولایحیق المکر السیئی الا باهله» (2). آنان دیر یا زود، مجبور به تخلیه ی این اراضی خواهند شد و همه می دانند که ایران انقلابی، حضور متجاوز غاصب پلید را در مرزهای خود، زمان درازی تحمل نخواهد کرد و به طور حتم خسارتی که در این مرحله نصیب متجاوز و منطقه خواهد شد، مانند گذشته خسارتی سنگین خواهد بود . اگر یک سال پیش، صدام به اجرای قطعنامه تن داده بود، اینک اسرا برگشته، اروند لایروبی شده و صلح مستقر گردیده و پیشرفت بازسازیها چشمگیر بود . آنچه از تعلل رژیم عراق در عمل به قطعنامه، تا کنون بر دو کشور وارد شده، و آنچه از این پس وارد شود، مسؤولیتش بر دوش رژیم عراق و شخص صدام است .

ما همیشه و حتی در طول جنگ، مردم عراق را برادران مسلمان خود می دانسته ایم و هیچ گاه جز خیر برای آنان دردل نداشته ایم و حتی در اوج شرارتهای دشمن، برخوردهای اسلامی و انسانی ما با مردم عراق که ذکر آن خارج از مقال است گواه صادق ما بر این مدعا بوده است . قاطعانه اعلام می کنم که ملت عراق از وضع فعلی و پیامدهای آن سودی نخواهد برد و ما نه تنها به خاطر منافع خود، بلکه به دلیل آنچه بر منطقه و جهان اسلام می گذرد، این وضع را رد می کنیم و حکام عراق را به قبول حق و دوری از لجاجت فرا می خوانیم .

پی نوشت:

1) مائده: 54

2) بحارالانوار، ج 78 ، ص 231

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۸/۰۶/۳۱
khademoreza kusar

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی