متن اشعار و نوحه شهادت امام مجتبی علیه السّلام
سخت است چگونه بنویسم محنت را
آتش زده این زهر تمام بدنت را
آن روز دوشنبه که در خانیتان سوخت
سوزاند تمام دل و باغ و چمنت را
از بغض گلوی تو کسی نیست خبر دار
نشنیده از ان روز کسی هم سخنت را
از کودکیت سوختی و شکوه نکردی
حالا همه دیدند، ولی سوختنت را
هر پاره جگر تکه‌ای از غصه‌ی کوچست
مادر تو کجایی که ببینی حسنت را
تشیع تو هر تیر که از چله برون شد
میدوخت به تابوت نخی از کفنت را
این صحنه خودش گوشه‌ای از کربلا شد
صد حرمله با تیر نشان کرده تنت را
هرچند کفن پاره و گلگون شده،
اما غارت که نکردست کسی پیرهنت را
سنگین که نشد سینه ات از چکمه‌ی شمری
پر خون که نکردست سنانی دهنت را
«امیر علوی»
این نمکـدارترین روضه نمک گیرم کرد
پسرِ فاطمه با دستِ خودش سیرم کرد
روضه یِ کـوچه یِ غمهایِ کـریمِ طا‌ها
در همین اوجِ جوانی به خدا پیرم کرد
مادر افـتاد زمـین و پسر افتاد زمین
مـَردک پست بلافاصله تحقـیرم کرد
چادرِ عصمت و پاکی شده خاکی اِی وای
معجرِ خاکی و خونیشْ زمین گیرم کرد
آمد و زد لگد و بد زد و بد گفت و سَند…
پاره کرد و پس از آن حادثه تکفیرم کرد
پس از آن واقعه هر روز به من گفت: سلام
آن سلام عـاشقِ زَهـر و اَجَل و تیرم کرد
خواهرم داخلِ این تشت اگرخونِ دل است
روضه یِ بند و غلِ کوفه به زنجیرم کرد
ندبه خوان باش که فرزندِ حسن می‌آید
جـمـعه یِ آمدنش عـاشقِ تکـبیرم کرد
«حسین ایمانی»
حق از زلال چشم تو ساغر درست کرد
ازخاک پای تو دُر و گوهر درست کرد
ته مانده‌ی پیاله‌ی آب تو را گرفت
تا سلسبیل و چشمه کوثر درست کرد
از گرد و خاک رزم تو کولاک آفرید
از شیوه‌ی نبرد تو محشر درست کرد
باید برای وقت سکوتت ذبیح داد
باید هزارتا علی اکبر درست کرد
دل روی دل برای تو باید ضریح ساخت
باید حرم برای تو دلبر درست کرد
باید بجای شمع مزار تو آب شد
باید شبیه مضجع پاکت خراب شد
عاشق شدن به گوشه نگاهت عجب نداشت
هرکس که دید روی تو را روز و شب نداشت
ای قبله مدینه و درمان درد‌ها
جز خانه تو، شهر مدینه مطب نداشت
با روی باز بر همگان لطف میکنی
حتی به سائلی که رسید و ادب نداشت
سهمش قبول توبه نشد هر که در قنوت
یا محسن و بحق حسن روی لب نداشت
بین صحابه تو کسی خوش مثل نشد
حیف! از زمانه‌ی تو که آقا! وَهَب نداشت
اینجا نواده‌های تو صاحب حرم شدند
یعنی ارادت عجمی را عرب نداشت؟
در شهر ری مزار تو را یاد میکنم
با یاحسن وجود خود آباد میکنم
«محسن حنیفی»
چشم‌های نجیب یعنی تو
غرق در عطر سیب یعنی تو
السلام‌ای کریم آل الله
به غمِ دل طبیب یعنی تو
و لسان شکور یعنی تو
و نگاه منیب یعنی تو
ای فدای مزار ویرانت
در مدینه غریب یعنی تو
نیمه شب چشم‌های بارانی
کودک غم نصیب یعنی تو
و زمان گذشتن از کوچه
گریه‌های عجیب یعنی تو
بانی روضه‌ها سلام آقا
شور ابن شبیب یعنی تو
خون دل بر محاسنت جاریست
شاه شیب الخضیب یعنی تو
روضه خوان غریب عاشورا
معنی آیه‌های اعطینا
تو نگار مدینه‌ای آقا
سفره دار مدینه‌ای آقا
وجناتت محمدی، نبوی
سکنات تو فاطمی، علوی
ضرب شمشیر تو شبیه علی
یکه تازی، تو فاتح جملی
وقت دیدار با خدا حالت
می‌شود باز تا خدا بالت
یوسف اهل بیت پیغمبر
ای امام و امیر بی یاور
ای غریب مدینه، بر تو حسن
تهمت کفر میزند دشمن
خون دل خوردی از زمانه زیاد
میکنی یاد تازیانه زیاد
یاد آن روز‌های کودکی ات
روز‌های عزای کودکی ات
کوچه‌ای تنگ و کوچه‌ای باریک
سینه‌ای سنگ و سینه‌ای تاریک
صحنه هایش هنوز یادت هست
راه را بی حیایِ بی دین بست
کوچه را بست، ماجرا بد شد
دست نامرد از سرت رد شد
مادر افتاد، گوشوار افتاد
مادری با دو چشم تار افتاد
جای پایی روی پرش مانده
رد خون روی معجرش مانده
لاله مویت طفی خزانی شد
بین آن کوچه قد کمانی شد
گرد ماتم نشست بر رویت
در جوانی سپید شد مویت
«وحید محمدی»
الا روح قرآن حسن یا حسن/صفا بخش ایمان حسن یا حسن
بُود دیده ی سائلان سوی تو/کریم کریمان حسن یا حسن
سلامٌ علی سبط خیر الوری ...
تو روح نمازی فدایت شوم/مرا چاره سازی فدایت شوم
من ِ بی نوا ننگ این آستان/تو بنده نوازی فدایت شوم
سلامٌ علی سبط خیر الوری ...
سیه رویم و دارد این دل اُمید/که از لطف تو میشوم رو سپید
کریمی هرگز نگردد شها/گدا از در ِ خانه ات نا اُمید
سلامٌ علی سبط خیر الوری ...
به قربان آن جود جانانه ات/فدای مزار غریبانه ات
اگر رد کنی یابن الزهرا مرا/کجا دارم الا در ِ خانه ات
سلامٌ علی سبط خیر الوری ...
جگر پاره ی ظلم معاویه ها/وَ بر کینه ی جُعده ها مبتلا
به سنّ جوانی شدی پیر غم/تویی شاهد روضه ی کوچه ها
سلامٌ علی سبط خیر الوری ...
به ذکر حسن جان شد ایندم/ز دیده روان اشک پاکی
دوباره دل بی قراران/شده زائر قبر خاکی
شده قلب من چون کبوتر/وَ پر میزند سوی آنجا
به عشق امامی غریب و/به شوق گلستنان زهرا
بُود ذکر جانم/به چشمان گریان
حسن جان حسن جان/حسن جان حسن جان
یا حسن یابن الزهرا...
حسن آن امام غریبی/که بر درد عالم طبیب است
حسن آن امام غریبی/که در خانه اش هم غریب است
کسی که شد از زهر همسر/جگر پاره ی راه قرآن
زند ناله زهرای اطهر/حسن جان حسن جان حسن جان
به عالم به عالم/غمش بی قرینه
بنالم برای/غریب مدینه
یا حسن یابن الزهرا...
حسن آنکه عمرش به سر شد/به اندوه و درد و مصیبت
حسن زخمی تیغ کوچه/حسن کوچه گرد مصیبت
حسن شاهد اشک مادر/حسن ناظر روی نیلی
حسن روضه خوان مدینه/حسن راوی ضرب سیلی
شده همچنان گل/چه پژمرده مادر
به پیش دو چشمش/زمین خورده مادر
یا حسن یابن الزهرا...
*آخرِ ماهِ صَقَره ، نوحه خونن فرشته ها
هم بر رسول خاتم و هم بر امامِ مجتبی
آه...گردیده توام بر آلِ حیدر
داغ پیمبر با سبط اکبر
یا مصطفی و یا حسن نوای آسمونه
به یاد بابا و پسر فاطمه (س) روضه خونه
وای ... از دل زهرا (س)
*شده به دست فتنه ها خاموش چراغِ مدینه
دلِ تموم عاشقا گرفته داغِ مدینه
آه... آتیشِ قلبه اهل ولایت
سوز نبوّت آهِ امامت
آی مدینه ، آی مدینه بگو پیمبرت کو
کریم آل فاطمه (س) ، آن سبط اکبرت کو
وای... از دل زهرا (س)
*عزای ختم الانبیا ماتم عظمای همه است
مَطلَع شعرِ غربت و غمِ علی و فاطمه (س) است
آه ...عدّه ای کافر سوره ی کوثر
آتیش و هیزم روضه ی مادر
صد آفرین و مَرحَبا به مردمِ مدینه
گل ، پرپر و هم غنچه شد پرپر به دست کینه
وای... از دل حیدر
*امام حَسَن به نوکرا میگه با اشک لاله گون
تو مجلس عزای من روضه ی مادر و بخون
آه ... قاتلِ من نَه زهر جفا بود
صدای سیلی تو کوچه ها بود
گلِ بهار عمرم و خزون کینه پَژمُرد
یه وقت دیدم که مادرم تو کوچه ها زمین خورد
آه... مظلومه مادر
