امام مهدی علیه السّلام می فرماید:

«و فی إبنة رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله لی أسوة حسنة»[1]؛

«دختر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله (فاطمه زهرا علیها السّلام) برای من، اسوه و الگویی نیکو است».

شیخ طوسی رحمه اللّه، در کتاب الغیبة خویش، قصّه مشاجره ابن ابی غانم قزوینی با جماعتی از شیعه، درباره امر جانشینی امام عسکری علیه السّلام، را نقل کرده است. ابن ابی غانم، به جانشینی برای حضرت امام عسکری، اعتقادی نداشت. عدّه ای از شیعیان، به حضرت نامه ای می نویسند و در آن، مشاجره ای را که میان ابن ابی غانم و جماعت شیعه ایجاد شده، یادآور می شوند.

حضرت، در جواب نامه، به خطّ مبارک خود، بعد از دعا برای عافیت شیعیان از ضلالت و فتنه ها، و درخواست روح یقین و عاقبت به خیری آنان، و تذکر به اموری چند، می فرماید: «فاطمه زهرا، دختر رسول خدا، برای من، در این مسئله، الگوی خوبی است.

در این که حضرت چه گفتار یا رفتاری از حضرت زهرا علیها السّلام، را سرمشق خویش قرار داده، احتمال های مختلفی بیان شده است. که در این جا، به سه مورد از آن ها اشاره می شود:

1- حضرت زهرا علیها السّلام، تا پایان عمر شریفشان، با هیچ حاکم ظالمی بیعت نکرد.

حضرت مهدی علیه السّلام، هم بیعت هیچ سلطان ستمگری را بر گردن ندارد.

2- شأن صدور این نامه این است که برخی از شیعیان، امامت ایشان را نپذیرفته اند.

حضرت می فرمایند: «اگر می توانستم و مجاز بودم، آن چنان می کردم که حق بر شما کاملا آشکار شود به گونه ای که هیچ شکی برای شما باقی نماند، ولی مقتدای من حضرت زهرا علیها السّلام است. ایشان، با این که حق حکومت از حضرت علی علیه السّلام، سلب شد، ولی هیچ گاه برای بازگرداندن خلافت، از اسباب غیر عادی استفاده نکرد. من نیز از ایشان پیروی می کنم، و برای احقاق حق ام، در این دوران، راه های غیرعادی را نمی پیمایم.».

3- حضرت در پاسخ نامه، فرموده است: «اگر علاقه و اشتیاق فراوان ما به هدایت و دست گیری از شما نبود، به سبب ظلم هایی که دیده ایم، از شما مردمان روی گردان بودیم.». حضرت، با اشاره به حضرت زهرا علیها السّلام، می خواهند بفرمایند، همان طوری که اذیت و آزاری که دشمنان نسبت به حضرت فاطمه علیها السّلام، روا داشتند، و سکوتی که مسلمانان پیشه کردند، هیچ کدام سبب نشد که ایشان از دعا برای مسلمانان دست بکشند، بلکه آن حضرت، دیگران را بر خود مقدم می داشت، من نیز این ظلم ها و انکارها را تحمّل می کنم و از دل سوزی و راهنمایی و دعا و... برای شما، چیزی فرو نمی گذارم.

پی نوشت

 

[1] الغیبة طوسى، ص 286، ح 245؛ احتجاج، ج 2، ص 279؛ بحار الأنوار، ج 53، ص 180، ح 9.