دو داستان زیبا از خانمی نمونه

علامه مجلسی می نویسد: روزی حضرت رسول اکرم(صل االله علیه و آله) در مسجد نشسته بودند.

عرب بادیه نشینی وارد شد و گفت: ای رسول خدا(صل االله علیه و آله)! من گرسنه ام، لباس مناسبی ندارم، پولی هم ندارم و مقروض هستم.

مرا کمکم کنید.

حضرت(صل االله علیه و آله) به بلال فرمود: این مرد را به خانه فاطمه(سلام الله علیها ) ببر و به دخترم بگو که پدرت او را فرستاده است.

بلال آمد و داستان را برای حضرت فاطمه(سلام الله علیها) تعریف کرد.حضرت(سلام الله علیها) گردنبند خود را که هدیه بود، به بلال دادند و فرمود:

این گردنبند را به پدرم بده تا مشکل را حل کنند.

بلال بازگشت و امانتی را تحویل رسول اکرم(س) داد.رسول اکرم(س) فرمودند:

هر کس این گردنبند را بخرد، بهشت را برای او تضمین می کنم.عمّار یاسر آن را خرید و مرد سائل(فقیر) را به خانه خود برد.

به او لباس و غذا داد و دو برابر میزان قرض به او پول داد.سپس عمار غلام خود را صدا زد و گفت: این گردنبند را به خانه فاطمه(س) می بری و می گویی که هدیه است.

تو را نیز به فاطمه(س) بخشیدم.غلام گردنبند را به حضرت(س) داد و گفت: عمار مرا نیز به شما بخشیده است.

حضرت(س) نیز غلام را در راه رضای خدا آزاد کردند.غلام گفت: متعجبم! چه گردنبند با برکتی!

گرسنه ای را سیر کرد، بی لباسی را پوشاند، قرض مقروضی را ادا کرد، غلامی را آزاد کرد و دوباره نزد صاحبش بازگشت.(۳)

نزول آیه هل اتی!

ابن فتال نیشابوری می نویسد:

نقل است روزی امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بیمار شدند.

امام علی(ع) به همراه حضرت فاطمه(س) برای بهبودی فرزندان نذر کردند، که در صورت بهبودی، سه روز روزه بگیرند.

حسنین(ع) بهبودی کامل یافتند و همگی روزه گرفتند.

هنگام افطار مسکینی به در خانه آمد.

آنان افطار خود را در آن شب به او دادند، و آن شب را جز آب چیزی نخوردند، و با شکم گرسنه دوباره نیت روزه کردند.

شب دوم یتیم و شب سوم نیز اسیری آمد، و همان عمل را با آن دو کردند.

صبح روز چهارم که شد، علی(ع) به همراه حسنین(ع) نزد رسول خدا(ص) آمدند.

رسول اکرم(ص) وقتی حالات حسنین(ع) را دیدند، متاثر شدند.

در همین حال جبرئیل نازل شد، و عرضه داشت:

ای رسول خدا(ص)! این سوره را بگیر، خدا تو را در داشتن چنین اهل بیتی تهنیت می گوید، آنگاه آیات آغازین سوره ی «هل أتی» را قرائت کرد.(۴)

منابع:

۱)نزهة المجالس صفوری، ج۲، ص۱۷۵

۲)الخرایج و الجرایح راوندی، ج۲، ص۵۳۰

۳)بحارالأنوار مجلسی، ج۴۳، ص۵۶

۴)روضة الواعظین ابن فتّال، ج۱، ص۱۶۰