حکمت 425 نهج البلاغه امام علی علیه السّلام

وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً یَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَیُقِرُّهَا فِی أَیْدِیهِمْ مَا بَذَلُوهَا؛ فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَیْرِهِمْ.

یُقِرُّ: برقرار مى کند، ثابت و پابرجا مى سازد.

مسؤولیّت توانگران (اعتقادى، اقتصادى):
و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگانى است که براى سود رساندن به دیگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشیده، تا آنگاه که دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشگان باقى مى گذارد، و هر گاه از بخشش دریغ کنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست دیگران خواهد داد.