خاطرات سفر اربعین سال 1393 شمسی2

شانزده: دو ـ هیچ به نفع تیم ملی عراق!

زنی از ماشین پیاده می شود؛ با دو مشمای بزرگ پر از سیب زمینی و پیاز و کدو و بادمجان و می رود به سمت یکی از مـوکب ها تـا لابد نذری اش را بپزد.جمعیت زیادی از پیاده رو و خیابان در حال عبور است و همه از نجف به سمت کربلا در حرکت اند. در بزرگراه نجف به کربلا و سمت چپ جاده، ماشین ها در حال رفت و آمدند. برخی از زائران تمام یـا بـخشی از راه را بـا ماشین طی می کنند و جاده در جاهایی شلوغ و راه بندان می شود. از جمع ما، یوزپلنگ عرصه عبادت و زاهدی نصف راه را پیاده آمـده اند و نصف راه را با ماشین می روند که برای شب جایی را پیدا کـنند و بـقیه دوسـتان به آن ها ملحق شوند. من و مؤمنی با وجود اینکه از حیث سن و سال از همه بزرگ تریم، همیشه جلوتر از گـروه در حـال حرکت ایم. در تیر 107 و 207 و 307 هم اولین کسانی که رسیدند ما بودیم.

خاطرات سفر اربعین سال 1393 شمسی

یـک : دلباختگان ایرج مرا هم با خود بردند!

اسباب سفر زود فراهم می شود. قصد رفـتن مـی کنی. مـی گویی لابد فراخوانده شده ای، دعوت شده ای. حاج آقا خاموشی به آقای مؤمنی می گوید راستی به فـلانی هم بگویید بیاید. سید است و امرش مطاع. امر امر حضرت عشق است و سـید خود واسطه است. .. مـن هـم واسطه ام لابد و مؤمنی هم ایضاً... بعد می فهمم سید خاموشی هم مثل خیلی های دیگر هر سال پیاده به این سفر می رود. مؤمنی هم چند سالی است این راه را می کوبد و می رود با پای پیاده و انـگار به دهنش مزه کرده است و هر سال پیاده روی اربعین اش مثل نماز اول وقت ترک نمی شود. می پرسم: از نجف تا کربلا چند کیلومتر راه است؟ می گویند: ۸۰... می پرسم: چند روزه می روند این راه را؟ می گویند سه روزه... می پرسم چند روز بـاقی اسـت تا تصمیم گرفتن و همراهی با شما؟ می گویند کمتر از سه روز...

مثالِ زندگی زودگذر دنیا

                   

در این مثلِ زیبا سخن از ناپایداری و زندگی زودگذر دنیاست؛ تا مبادا انسان فریب ظاهر زیبا و جذّاب دنیا را خورده، بر آن دل ببندد که چه بسا در آن هنگامی که انسان به خیال خود همه چیز را مهیای بهره وری می داند، یکباره از دست بدهد و در پایان آیه خداوند انسان را به تفکر و اندیشه درباره دنیا دعوت می کند تا شاید از این راه نجات یابد.

انتظار سازنده و مثبت

به طور کلی بسیاری از امور براساس دیدگاه ها و برداشت های مختلف ممکن است، سازنده یا مخرّب باشند؛ از جمله مسئله انتظار ظهور امام زمان (ع) است. اگر کسی انتظار را چنین تفسیر کند که دیگر نمی توان کاری کرد و وظیفه ای در برابر فساد نداریم و امام زمان (ع) آن را اصلاح می کند، این انتظار مخرّب و افیونی است که انسان را از تحرّک و جنب و جوش بازمی دارد. برداشت دیگر از انتظار مهدی (ع) این است که هدف از بعثت انبیا (ع)، که استقرار عدالت در سراسر جهان است، قابل اجراست و باید جوشید و خروشید؛ تا اینکه جامعه لایق ظهور شخصیت بزرگواری شود که خداوند متعال براساس مصلحت او را در پس پرده غیب نگهداشته است و آن گاه عدالت کاملا فراگیر شود.

بیکاری در قرآن و سنت

   

یکی از دستورات اکید اسلام کار و فعالیت در جامعه است این مهم نه تنها در رفع نیازهای معیشتی و دنیوی انسان مؤثر است، در نیل به سعادت اخروی او نیز تأثیر بسزائی دارد. چه اینکه ابلیس و نفس اماره بر شخص بیکار تسلطی بیشتر دارند و لذا او در معرض فریب افزونتری است. انسانی که مشغول انجام کاری است و فعالیتی فکری یا عملی انجام می دهد، در مقایسه با شخص فارغ و بیکار، زمینه ای نسبتاً نامساعد برای تسلط شیطان در خود ایجاد کرده است.

گریه

اشک، آبی است که دائماً از غده های اشکی بر کره چشم، برای پاکیزه نمودن صفحه چشم فرو می ریزد و گرد و غبار آن را جمع می نماید. این مواد از طریق سوراخ کوچکی که در گوشه چشم قرار دارد، وارد فضای بینی می گردد. این مقاله به بررسی انواع اشک و اقسام آن با توجّه به عوامل پدید آورنده آنها پرداخته و سپس اهمّیت گریستن در مصائب معصومین علیهم السلام خصوصاً امام حسین علیه السلام و نیز دیدگاههای معصومین علیهم السلام در این باره را متذکر شده است.

وظیفه منتظران

کسی که منتظر و چشم به راه ظهور و قیام جهانی نجات دهنده بزرگ و موعود امت ها است، بایسته است از نظر عملی، فکری و اعتقادی نیز انتظار و آمادگی خود را نشان دهد. تنها با لقلقه زبان و ادعای چشم به راه بودن، نمی توان خود را منتظر واقعی دانست!! البته مرحله نخست «انتظار سازنده»، باور به وجود منجی و اعتقاد به ظهور او و برپا داشت انقلاب جهانی به دست او است. سپس نوبت به اصلاح و همسوسازی رفتارها، گفتارها و پندارها با این اعتقاد و باور است.

تببین ابعاد سغر معنوی اربعین به عنوان ابر رویداد گردشگری مذهبی

در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﯿﻌﻪ ﺑﺎورﻫﺎﯾﯽ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎوره ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖﻫﺎی ائمه ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد و ﺑﺮای آﻧﻬﺎ ﻣﺮاﺳﻢﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﻮد: ﻣﺎﻧﻨﺪ وﻻدتﻫﺎ، ﺷﻬﺎدتﻫﺎ، اﻋﯿﺎدی ﻧﻈﯿﺮ ﻏﺪﯾﺮ و ﻣﺒﻌﺚ.... در ﻣﯿﺎن ﻣﺮاﺳﻢﻫﺎی ﺷﯿﻌﯿﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﺎم ﺳﻮم ﺷﯿﻌﯿﺎن ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎصﺗﺮی دارد. ﻣﻨﺎﺳﺒﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ(ع) اﺳﺖ؛ ﻣﺜﻞ روز ﻋﺎﺷﻮرا، ﻣﺤﺮم، ﻣﯿﻼد اﻣﺎم، ارﺑﻌﯿﻦ. ارﺑﻌﯿﻦ از ﻣﯿﺎن ﺑﻘﯿﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖﻫﺎی اﻣﺎم ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه و ﺧﺎصﺗﺮی دارد. ﯾﮑﯽ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روﯾﺪاد ارﺑﻌﯿﻦ را از ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺮاﺳﻢﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻓﺮا ﻣﻠﯿﺘﯽ ﺑﻮدن آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ در ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺮاﺳﻢﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮد. ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻓﺮا ﻣﻠﯿﺘﯽ دارد ﯾﮏ ﮐﺎرﮐﺮد ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﻫﻢ دارد -ﮐﺎرﮐﺮد اوﻟﯿﻪ اﺻﻞ ﻣﺮاﺳﻢ اﺳﺖ- و آن ﻫﻢ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﯿﺎن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﺳﺖ. اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﯾﮏ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﻠﯿﺖﻫﺎ را در ﻇﺮف 10 روز دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﻧﻔﺲ اﯾﻦ ﺗﺠﻤﻊ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻮاﺳﻄﻪ اﯾﻦ روﯾﺪاد ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﻠﯿﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﯾﮏ ﻫﺪف ﻣﺬﻫﺒﯽ از ﮐﺸﻮر ﺧﻮد ﺧﺎرج و در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ را در ادﺑﯿﺎت ﮔﺮدﺷﮕﺮی، ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ. در واﻗﻊ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ اﯾﻦ واﻗﻌﻪ ﯾﮏ ﺟﺎذﺑﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﯿﻢ. ﻧﮑﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ادﺑﯿﺎت ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺑﻪ روﯾﺪادﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎذﺑﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎﯾﺶ ﻋﻈﯿﻢ را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دﻫﯿﻢ.

راز دل

محمّد بن هارون همدانی می گوید:

پانصد دینار سهم امام بدهکار بوده و از این جهت دلتنگ شده بودم. با خود گفتم: چند باب دکان دارم آنها را به پانصد و سی دینار می فروشم و پانصد دینار آن را به امام زمان علیه السّلام تسلیم می کنم. به خدا قسم! در این مورد با کسی سخنی نگفتم و حرفی نزدم.

امام علیه السّلام به محمّد بن جعفر نوشته بودند: دکانها را از محمّد بن هارون به عوض پانصد دیناری که به ما بدهکار است تحویل بگیر!^[1]

عجب داستانی بود ...

به شخصی گفته می شود که می خواهد خود را با حرف بزرگ باشخصیت جلوه دهد.

روزی روزگاری، نوجوانی به همراه پدر و مادرش به سفر کربلا رفت، نوجوان که علی نام داشت وقتی از سفر بازگشت لقب کربلایی علی گرفت و در طی سال ها مردم لقب او را برای اینکه راحت تر بیان کنند، مختصر کردند و صدایش می کردند «کل علی» علی آقا کم کم بزرگ شد و ازدواج کرد و صاحب زندگی مستقلی شد. ولی مردم هنوز او را «کل علی» صدا می کردند این نحوه صدا کردن او را خیلی ناراحت می کرد. کم کم کار و کاسبی اش گرفت و پولدار شد ولی مردم مانند سابق او را کل علی صدا می کردند.