در آستانه ظهور حضرت مهدی علیه السلام اوضاع جهان به بدترین وضع خود می رسد و ظلم و ناعدالتی، تبعیض، تضییع حقوق دیگران به به اوج خود رسیده و مردم از هر کس و حکومتی ناامید گردیده، به دنبال روزنه امید و ندای عدالتی می گردند که آنان را از آن منجلاب ستم و از چنگال زورمداران و مستکبران نجات بخشد. مردم چنان از دست دروغگویان فتنه انگیز و فرصت طلب به تنگ می آیند که شب و روز آرزوی قیام منادی عدالت را در سر می پرورانند. حضرت امام باقر علیه السلام فضای تاریک جهان قبل از ظهور را این گونه بیان می کند: «لا یقُومُ الْقائِمُ الّا عَلی خَوْفٍ شَدیدٍ مِنَ النّاسِ وَزَلازِلَ وَفِتْنَةٍ وَبَلاءٍ یصیبُ النّاسَ وَطاعُونٍ قَبْلَ ذلِک وَسَیفٍ قاطِعٍ بَینَ الْعَرَبِ وَاخْتِلافٍ شَدیدٍ بَینَ النّاسِ وَتشْتیتٍ فی دینِهِمْ وَتَغْییرٍ فی حالِهِمْ حَتّی یتَمَنَّی الْمُتَمَنّی الْمَوْتَ صَباحا وَمَساءً مِنْ عِظَمِ ما یری مِنْ کلْبِ النّاسِ وَاکلِ بَعْضِهِمْ بَعْضا؛[1]
بشنو از چادر که در توصیف زن
تار و پودش با تو می گوید سخن
تار و پودم را شرافت تافته
تا شرافت را به عصمت بافته
در آیات شریفه قرآن کریم، پوشیدگی کامل اندام، با وقار بودن، پرهیز از سخنان تحریک آمیز و اجتناب از آرایش های شبیه به دوران جاهلیت، برای خان های مسلمان توصیه شده است.
افزون بر این، وجود دستورهای دینی و احادیث متعدد و معتبر در این زمینه جای هیچ تردیدی را باقی نگذاشته است؛ تا آنجا که بدون شک، پوشش زن در برابر مردان بیگانه، یکی از ضروریات دین اسلام است و انکار اصلِ آن از نظر فقهی، موجب خروج از دین است. اجتناب از جلوه نمائی و رعایت پوشش اسلامی دو مورد از مصادیق بارز حجاب بر بانوان مسلمان است که قرآن برای گسترش فرهنگ عفاف پیش بینی کرده است.
با توجه به این که همه انسان ها عیوبی دارند و کسی بی عیب نیست، لازم است عیب جویان را نصیحت نموده و متوجه عیوبشان نماییم.
حضرت علی (ع) فرمودند:
عَجِبْتُ لِمَنْ ینْکرُ عُیوبَ النَّاسِ وَ نَفْسُهُ أَکثَرُ شَی ءٍ مَعَاباً وَ لَا یبْصِرُهَا[1]
در شگفتم از کسی که عیوب مردم را بد می شمارد و خودش معایب بیشتری دارد، ولی آنها را نمی بیند.
وَ الْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ،[1] عصر هم محتمل است که در این زمان حضرت مهدی- سلام اللّه علیه- باشد، یا انسان کامل باشد که مصداق بزرگش رسول اکرم و ائمه هدی، و در عصر ما حضرت مهدی- سلام اللّه علیه- است.[2]
در منظر قرآنی امام خمینی، مراد از «عصر» [زمان ] در سوره مبارکه عصر، انسان کامل است. یعنی خداوند برای بیان واقعیت و حقیقت زندگی و سرنوشت بشر، نخست به وجود انسانی سوگند می خورد که خود را به مرتبه قرب و کمال در آفرینش رسانده است. چنین انسانی که از او به انسان کامل تعبیر شده است، می تواند راهنما و ترازوی سنجش اعمال نیک و بد انسان های دیگر باشد. قرآن کریم در این سوره مبارک، خسران یا زیانکاری را به عنوان طبیعت بشری یاد کرده و همه افراد بشر را متمایل به نفس و فریب خورده دنیا و شیطان می شمارد، اما کسانی را که سلوک در ایمان و اخلاص دارند، رهیده از زیان پیشگی می داند.
پروردگارا، گناهانم مرا ساکت ساخته و سخنم را بریده است، پس من هیچ دلیلی ندارم و از این رو من اسیر گرفتاریهایم هستم و در گرو اعمال خویشم و در گناهانم متحیرم و در نیتم سرگردانم و در راه وامانده ام.
خود را در جایگاه فرومایگان گناهکار قرار داده ام، جایگاه شقاوت پیشگانی که بر تو جسارت ورزیدند و وعده های تو را سبک پنداشتند.
خدایا پاک و پیراسته ای! چه جرأتی بود که به حریم تو جسارت کردم و چه فریبی بود که با آن خود را گول زدم؟!
واقعه طبس،یک ماجرای شگفت تاریخی است که شکست هیمنه و ابهت نظامی آمریکا را در بـرابر امواج اقتدار الهی انقلاب اسلامی در هماره تاریخ به یادگار نهاده است و بزرگداشت آن،به طور یـقین اقتدار نظام و ذلت و خواری سـردمداران آمـریکایی را به دنبال دارد.
حادثه پنجم اردیبهشت 1359،یادآور معجزه قرن در صحرای طبس است که مصداقی دیگر از سوره فیل را به رخ جهانیان و نیزاز خدا بی خبران کشاند،تا آن ملحدان از خدا بی خبر به خود آیند ودست از شرارت ها و خباثت های خـود بردارند.
روزی گروهی از مسلمانان مدینه خدمت پیامبر (ص) آمدند و عرض کردند: «بهشت را از درگاه الهی برای ما ضمانت کن.» پیامبر (ص) پس از اندکی درنگ فرمود: «من با یک شرط، چنین ضمانتی را برای شما می کنم»، پرسیدند: آن شرط چیست؟
