در دامن مهر و وفا

 

                            

                   

اگر با دیده حق بین بنگریم، تمام زوایای زندگی یگانه دخت رسالت می تواند برای تمام انسانهای سعادت طلب، درس آموز و راهگشا باشد؛ زیرا آن بانوی عالم در مهد وحی و رسالت پرورش یافته و از سینه وفا و نجابت تغذیه کرده است. آن حضرت تمام عوامل و زمینه های تربیتی را در راه رسیدن به کمال تجربه کرده و بهترین بهره را در این زمینه برده است.

وصیت ها و سفارش های حضرت زهرا علیها السلام

از مسائلی که گاه واجب و ضروری است و گاه مستحب و مطلوب، وصیّت کردن و وصیّتنامه نوشتن است. در طول تاریخ پیشوایان دینی و بزرگان، وصیّت ها و سفارش های مهمّی از خود به یادگار گذاشته اند؛ وصیّت های پیامبر اکرم- به اطرافیان، توصیه های امیرالمؤمنین علی(ع) به اصحاب و امت و... از این نوع است. حضرت زهرا(ع) که خود پرورش یافتۀ دامان وحی است و در بالاترین مرتبۀ ایمان و عمل صالح قرار دارد، همواره به احکام و واجبات دینی توجه می نمود و زندگی خود را با رعایت احکام دین، رنگ و بوی خدایی می بخشید. یکی از واجباتی که آن حضرت بدان مقیّد بود، وصیّت کردن است.

حضرت زهرا علیها السلام از زبان علی علیه السلام

آن گاه که فاطمه زهرا علیها السلام احساس کرد زمان رحلتش فرا رسیده است، در حالی که در بستر بیماری آرمیده بود خطاب به علی علیه السلام فرمود: خبر مرگ به من رسیده و آنگونه که در می یابم پس از اندک زمانی، به پدرم ملحق می شوم، آنچه را در دل دارم به تو وصیت می کنم.» امام فرمود: از من و از دخترت که به دیدن تو آمده و در کنار تو زیر خاک خفته است، بر تو درود باد! همان که خداوند سرعت ملحق شدنش به تو را اختیار کرد.

ابعاد عفاف در سیره حضرت زهرا علیها السلام

عفاف، آموزه ضروری اسلام و مصونیت بخش فرد و جامعه از آسیب های مادی و صدمات روحی است. مکتب قرآن به رعایت قوانینی خاص در سه بعد مهم عفاف (پوشش، رفتار و کلام) تاکید دارد. حضرت زهرا(س) در جایگاه انسانی مسلمان، فرزند نبی و حاکم اسلام، در طول حیات خویش بانویی عفیفه در هر سه بعد بود. از نظر پوشش، در اجتماع بر روی لباس ها، مقنعه (روسری) و بر روی مقنعه، چادری بلند داشت. همراهان زن ایشان را برای نقش آفرینی سیاسی تا مسند حکومت مشایعت می کردند. در منزل هنگام روبه رو شدن با مرد نابینا نیز حجاب خود را رعایت می کرد. حتی بر پوشیدگی صحیح جسم بی جانش نیز تاکید داشت و در عالم محشر نیز عفاف و حجاب ایشان متمایز است. ایشان از نظر تربیت کودکان، همسرداری، فرزندداری و حضور در منزل بدون اینکه در معرض دید نامحرم باشد، رفتار عفیفانه ایی را الگوسازی نمود. ایشان در ابراز حاجات دنیوی عفیفه و بی نیاز از مردم بود. فرزند حاکم مدینه، منزلی ساده با کمترین امکانات را اداره می کرد. آن حضرت در محتوا، آهنگ و ترتیب سخن، کلامی عفیفانه داشت، جملات و کلمات لغو و بیهوده از گفتار ایشان به دور بود، آخرین راهکار مبارزاتی وی در برابر مخالفینش سکوتی عفیفانه بود. حضرت فاطمه(س) حیات پرباری در دوران رسول خدا(ص) و بعد از رحلت ایشان داشت که با عفاف ایشان عجین بود.

فضائل و ویژگی های حضرت زینب سلام الله علیها

فضایل و ویژگی های حضرت زینب سلام الله علیها

زینب علیهاالسلام دختر على و زهرا علیهماالسلام در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود، در پنج ‏سالگى مادر خود را از دست داد و ازهمان دوران طفولیت ‏با مصیبت آشنا گردید. در دوران عمر با برکت ‏خویش، مشکلات و رنج‏هاى زیادى را متحمل شد، از شهادت پدر و مادر گرفته تا شهادت برادران و فرزندان، و حوادث تلخى چون اسارت و... را تحمل کرد. این سختى‏ها از او فردى صبور و بردبار ساخته بود. (1)

مناقب حضرت زینب(س)

1. مجمع کمالات

او بانویی بلند قامت، نیکوچهره و عالی مقام بود. حضرت در وقار و شخصیت همچون جده اش خدیجه(س)، در حیا و عفت مانند مادرش فاطمه(س)، در شیوایی و رسایی بیان چون پدرش علی(ع)، در حلم و صبر انقلابی همانند برادرش حسن (ع) و در شجاعت و قوت قلب مانند برادرش حسین(ع) بود.

لقب حضرت معصومه (س) به کریمه اهل بیت

 

که اولیای الهی منشأ کرامات و عنایاتی بوده‌اند که آثار یک عمر اخلاص و وارستگی آنهاست، از دیرزمان، آستان قدس فاطمی منشأ هزاران کرامت و عنایت ربانی بوده است.

امام حسن عسکری(ع)، حلقه وصل دوران حضور و عصر غیبت

وقتی به عصر امام عسکری علیه السلام می نگریم، برهه ای جدید رخ می نماید که در آن، گامهای وسیع تری برای زمینه سازی ورود شیعه به عصر غیبت انجام گرفته؛ چراکه در آن آخرین مهلت، امام حسن عسکری علیه السلام به عنوان آخرین امام ظاهر، می خواهد مردم را برای دوران غیبت آماده کند. سیاست بنی امیه این بود که رو در رو با اهل بیت(ع) بایستند و ایشان را به شهادت برسانند؛ اما بنی عباس این کار را نکردند؛ بلکه امامان(ع) را نزدیک خود آورده و مورد مراقبت و کنترل قرار دادند و این سیاست را اولین بار مأمون به کار گرفت که امام رضا علیه السلام را به مرو (خراسان) آورد. این نظارت در دوران عسکریین(ع) شدت یافت و خلفای عباسی این دو امام را از مدینه به سامراء آوردند و تحت نظارت خود قرار دادند؛ ولی خود این مسئله که امامین عسکریین(ع) کم تر بین مردم حضور پیدا می کردند، مردم را آرام آرام آماده کرد تا دوران غیبت شروع شود. مسعودی می گوید: ملاقات مردم محدود شده بود به زمانی که امام عسکری علیه السلام از پشت پرده با مردم غایبانه صحبت می فرمود و تنها جایی که می توانستند امام را رو در رو ببینند، زمانی بود که خلیفه دستور داده بود هر دوشنبه و پنجشنبه در کاخ خلافت حضور پیدا کند و در آنجا امام خودشان را معرفی کنند و در این مسیر رفت و آمد شیعیان می توانستند امام را ببینند، آن هم با آن محدودیت. گاهی هم حضرت به شیعیان اشاره می کردند که نزدیک نیایید؛ چراکه برای شما ایجاد خطر می کند و این مسائل مردم را برای دوران غیبت آماده می کرد.

درسهایی از حدیثه خانم علیها السلام؛ مادر امام حسن عسکری علیه السلام

حدیثه(ع) به جهت ویژگی های اخلاقی، به مرحله ای از شایستگی رسید که به خانۀ امام هادی علیه السلام راه پیدا کرد. ایشان در دورۀ امامت امام جواد علیه السلام توفیق اقامت در مدینه را پیدا کرد و سرانجام شایستگی هایش، او را به همسری امام دهم علیه السلام مفتخر ساخت. وی پس از این ازدواج، زندگی تابناکی را آغاز و نسل «امامت» از دامن مطهرش ادامه پیدا کرد. آری، این بانوی بزرگ زاده و پاکدامن در حدود سالهای 225 - 229ق با خاندان نبوت و امامت ارتباط سببی یافت و به عنوان عروس امام جواد و همسر امام هادی و مادر امام عسکری و جدۀ حضرت مهدی(عج) مطرح شد.

فعالیت های علمی امام حسن عسکری علیه السلام

امام حسن عسکری علیه السلام بر اثر نامساعد بودن زمان و محدودیت بسیار شدید که حکومت عباسی اعمال می کرد، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در سطح کل جامعه نشد، ولی در تربیت شاگردانی که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف ناب تشیع و رفع شبهات دشمنان شیعه نقش مهم و به سزایی داشتند، موفق گشت. شیخ طوسی رحمه الله تعداد شاگردان آن حضرت را بیش از صد نفر ثبت کرده است. که در میان آنان چهره های برجسته و مردان وارسته ای، مانند: احمد بن اسحاق اشعری قمی، ابو هاشم داود بن قاسم جعفری، عبدالله بن جعفر حمیری، ابو عمرو عثمان بن سعید عَمْری (نائب خاص حضرت حجت)، علی بن جعفر، محمد بن حسن صفار و... به چشم می خورد.